Æskan - 01.03.1973, Blaðsíða 40

JEvintýri Tomma í flustur-lndíum
Tommi var sannarlega öfundsverður
drengur: Hann hafði nýlega tekið
óvenjulega gott próf, og nú hafði hon-
um verið lofað að slgla með Jack
frænda sfnum til Austur-lndia, en þar átti
frændinn miklar ekrur og gróðurleridi.
Jack frændi hafði verið sér til hvíldar
hjá foreldrum Tomma I tvo mánuði, og
allan þann tíma hafði Tommi bókstaflega
verið á hælunum á frænda slnum á
hverjum degi, þvl að svo merkilegur
fannst honum þessi ættlngi, sem kominn
var úr fjarlægum löndum og kunnl frá
svo mörgu að segja, sem enginn vissi
um I litla bænum, sem Tommi átti
heima I.
Tomml átti nú að vera hjá frænda sln-
um I Austur-lndlum I eitt misseri fyrst um
sinn, og kæmi það I Ijós, að hann þyldl
loftslagið, sem er svo óhollt hvltum
mönnum þarna, ætlaði Jack frændi að
ala drenginn upp.
Undir eins nokkrum dögum eftir að
þeir voru komnir austur til Jacks frænda
fór Tommi að venjast umhverflnu. Jack
frændi sýndl honum I krók og kring,
og Tommi fór að æfa slg I að skjóta
af byssu. Það var nefnilega óhjákvæmi-
leg nauðsyn að kunna að skjóta, ef
maður ætlaði sér að eiga heima I hita-
beltinu, sagði Jack frændi, og hann var
sjálfur ágæt skytta. Tommi var rogg-
inn, hann var með byssuna allan dag-
inn og óskaði þess heltt, að hann fengi
sem fyrst tækifæri tll að reyna skot-
fimi sína.
Svo var það einn daginn undir kvöld,
að frændi sendi hann til nágranna, sem
átti heima um það bil hálftíma leið I
burtu. Tommi átti að fara með bréf
þangað, og Jack frændi áleit, að dreng-
urinn hefði gott af að fara leiðina einn,
svona einu sinni, til þess að læra að
rata. Tommi varð feginn þessari sendi-
ferð, og vitanlega tók hann byssuna
með sér.
Viðstaðan þarna á bænum hafðl orðið
talsvert löng, þvl að þetta var allra gest-
risnasta fólk, sem bjó þar. Og þess
vegna var komið myrkur, þegar Tommi
fór að nálgast bæinn hans frænda
slns aftur. Líklega mundi frændi vera
farlnn að hátta, hugsaðl Tommi, að
minnsta kosti var Ijós I svefnherberginu
hjá honum. Þegar hann kom nær,
heyrði hann, að frændi var að syngja
inni I herberginu, og söngurlnn varð
gleggri eftir því sem hann kom nær,
enda stóð glugginn opinn. Tommi brosti
og gekk að glugganum — það værl
gaman að koma frænda að óvörum og
gægjast inn um gluggann hjá honum.
Tommi gægðist inn — en brosið fraus
á vörunum á honum. Söngurinn kom
frá rúminu, þar sem frændi hans lá!
Það var svo undarlegur hreimur I
söngnum hans frænda núna, og svo
starði hann óaflátanlega á eitthvað, sem
lá á ábreiðunni á rúminu hans. Dreng-
urlnn var að þvl kominn að hljóða upp
af hræðslu, en hann tók sig á. Fyrir
framan Jack frænda lá stór gleraugna-
slanga hringuð saman I kuðung, hún
teygði úr hálsinum og vaggaði hausn-
um fram og til baka eftir hljóðfallinu I
því, sem frændi söng. Nú skildi Tommi,
hvers vegna Jack frændi söng sömu
vísuna I sifellu upp aftur og aftur. Hann
hafði nýlega séð indverskan nöðrutemj-
ara, sem notaði flautu til þess að kyrra
nöðrurnar sínar með, þegar þær voru
órólegar og virtust ætla að hefja árás.
Þegar naðra heyrir einfalda tóna, sem
eru endurteknir I sífellu, þá er alveg
eins og tónarnir dáleiði hana, og hún
getur ekkert aðhafzt nema vaggað sér
eftir hljóðfalli lagsins — en vitanlega
dugir þetta ekki nema um stund, það
hafði frændi sagt honum. Það var þá
þetta, sem Jack frændi notaði núna til
þess að tefja fyrir því, að naðran réðist
á hann. En hversu lengi gæti þetta
stoðað? Fyrst datt Tomma í hug að
skjóta nöðruna, en þorði það ekki þegar
á átti að herða. Svo markviss var hann
ekki ennþá, að hann þyrði að hleypa
af byssunni á hausinn á nöðrunni, sem
aldrei var kyrr — og ef hann hitti ekki,
þá mundi kvikindið tryllast undir eins
og ráðast á frænda hans.
Á borðinu milli gluggans og rúmsins
hans frænda hans var loftsnerill, sem
gekk fyrir rafmagni. Tomma datt ráð
hug! Hægt, afar hægt, reyndl hann
að teygja höndina Inn um gluggann,
og með þvl að beygja sig inn í glugg-
38