Æskan - 01.07.1973, Blaðsíða 17

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
TAL OG TÓNAR
ingaað er °ft og mikið talaö um óreglu ungl-
■ En sem betur fer er þó meiri hluti
'rra reglusamt dugnaðarfólk.
fó,kndanfarið hef ég rætt nokkuð við ungt
Um reykingar. Og flestir, ef ekki allir,
act var|ið sig á þann leiða sið, segj-
^iá eftir þvf.
ag UmurT1 Þykir það kannski ieiðindaraus
en ^mnast meira á sígarettur og reykingar
®kki
^gar hefur verið gert. Mér finnst þó
a3
°f oft nefnt, hversu bjánalegt það er
enna baeði peningum og heilsu.
þvi1 an*e9a verður þó hver og einn að ráða
sJálfur, hvort hann reykir eða ekki. En
baþ
Þvi
bag
Sorglega er, að menn virðast ekki ráða
sJálfir. Margir byrja bara að fikta við
9era 6rU SV0 or®n'r Þrselar áður en þeir
Ser grein fyrir því.
Sa9ð'9a Stúlku h'(ti e9 um daginn, sem
Þlönk T Æ’ mér fmnst ég alltaf hafa verið
lofug’ S'ðan e9 fór að reykja. Nú er ég trú-
stiáv 6r hyriu® kaupa hitt og þetta
h^gte^'s ' Þúið. Og það er ótrúlega margt
b6ss að kaupa fyrir „sígarettupeningana".
ag raV®9na er ég líka að reyna að hætta
kfún
, reykja. En það er erfitt. . .
SVitakófi, __ ,
Sagðist hrökkva upp á nóttunnl í
Og ... ,fi’ ~~ vera sveitt í lófunum á daginn,
hún. 'rieitt eirðarlaus og líða illa. Svo sagði
byrj.T ^9 vildi bara, að ég hefði aldrei
Upp| & að reykja. En ég skal ekki gefast
Vo!
É9
ekk
~9 skal hætta!
nandi tekst henni það.
sPurði glæsilegan nýstúdent, sem
ag steVlt'r’ Þvort það hefði ekki verið erfitt
bvj an nda at ser ásókn þeira, sem reykja,
fá f| ■ at virðist þeim ákaflega annt um að
Haeir' f sinn hóp.
Hannnn taidi Það ekki hafa verið erfitt.
án áfgSa9ðist dansa mikið og skemmta sér
Ur hafn^'S °9 fóbaks. Hannsagðist óhrædd-
v^r| a sagt þeim „ásækjendum”, að það
Orn al^J°r sjálfsblekking að telja sér trú
Það væri fínt að reykja.
Erla Guðjónsdóttir.
Læknanemi sagði mér, að þeir félagar
vildu helzt banna innflutning á sígarettum.
Og hann bættl við: — Eftir að hafa séð
t. d. lungu og kransæðakerfi þeirra, sem
reykja, skil ég ekki hvernig nokkur heil-
vita maður býður likama sínum upp á slíkt.
í ágúst er verzlunarmannahelgin, og þá
er vissulega gaman að fara í ferðalög og
útilegu. Og ég vona, að þið, sem ekki reyk-
ið, látið ekki freistast. Ef þið eruð t. d.
boðin í „þartý”, hvort heldur það er f
tjaldi eða annars staðar, þá þorið að segja,
að þið kærið ykkur ekki um sígarettu, þótt
henni sé haldið að ykkur. Ef þið ætlið ykk-
ur ekki að reykja, þá standið ykkur!
Meðal þeirra, sem ég spurði, er Erla
Guðjónsdóttir frá Keflavík. Erla verður 14
ára í september.
Erla: — Nei, ég reyki ekki, og mig lang-
ar ekki til þess. Ég vona, að ég verði ekki
svo vitlaus að fara að byrja á því. Mér
finnst það veikleikamerki að geta ekki sagt
nei. T. d. var ég á balli í vor, ásamt stelpu,
sem heitir Ellen. Við vorum spurðar að þvf,
hvort við reyktum ekki. Þegar við sögðum
nei, þá bara hlógu krakkarnir og spurðu,
hvort við værum svona mikil börn!
Ingibjörg: — Mér finnst þeir miklu meiri
„börn" — eða réttara sagt óþroskaðri, sem
þora ekki að segja nei og eru alltaf að
reyna að vera eins og allir hinir, en ekki
þeir sjálfir. Reykja margir á þinum aldri?
Erla: — Já, allt of margir. — Ég held
bara flestir.
Ingibjörg: — Nú hefur skólafólk yfirleitt
ekki mikið kaup. Finnst þér ekki heimsku-
legt að láta peningana sína fara að miklu
leyti í sígarettur?
Erla: — Jú. Ég vildi fremur gera eitthvað
annað við þá. T. d. vildi ég geta eignazt
bíi einhvern tíma seinna, eða geta farið í
ferðalög og skemmt mér. — Og eitt enn,
sem ég vil segja þér. — Mér ieiðast fullir
öskuþakkar, og reykingafýla út úr fólki
finnst mér vond!
Ingibjörg: — Hvað heldurðu, að krakk-
arnir reyki mikið á dag?
Erla: — A. m. k. hálfan pakka á dag. Og
áður en þeir átta sig, eru þeir komnir upp í
heilan pakka á dag.
Ingibjörg: — Það eru yfir 30 þúsund
krónur á ári! — Nóg fyrir skemmtiferð til út-
landa.
Erla: — Já, það væri líka áreiðanlega
skemmtilegra. Ég mundi byrja á að fara til
Færeyja.
Ingibjörg: — Ég skal koma með þér! Því
það er dásamlega gaman að heimsækja
þessa góðu frændur okkar og vini f Fær-
eyjum. Og ef skólafólk hefur hug á að
fara þangað, ætla ég að benda því á að
byrja strax að safna og panta sér tfman-
lega gistingu, t. d. á Farfuglaheimilinu
„Fráhald” hjá þeim ágætu hjónum Hall-
gerði og Jóni Sivertsen. Þangað fer skóla-
fólk frá öllum löndum, og er því vissara
að panta fyrirfram.
Erla: — Ég vona, að það verðl ekki langt
þangað til ég kemst þangað.
Ingibjörg: — Það vona ég líka. Svo
sendi ég beztu óskir til allra vina okkar f
Færeyjum. Og við þökkum þeim m. a.
ágæta menningarviku, sem haldin var f
Reykjavík í vor.
Kærar kveðjur!
INGIBJÖRG.
Ætlun mín og von
Enginn ætti að reykja sígarettur eða
drekka áfenga drykki, þvf að eins og
allir vita, er hvorttveggja mjög skaðlegt
heilsu manna og enn meira heilsu, vexti
og þroska unglinganna. Tóbakseitrið
verkar á taugakerfið, hjartað og æða-
kerfið. Þeir, sem reykja mikið, fá lang-
vinna tóbakseitrun, og lýsir hún sér f
höfuðverk, skapvonzku og magatruflun-
um. Læknar telja nú fullsannað, að
tóbaksreykingar valdi lungnakrabba og
kransæðasjúkdómum. Ég hef heyrt full-
orðið fólk, sem hefur hætt að reykja,
segja, að það sé ekki bara vegna pen-
inganna, sem það hætti, en það kostar
um það bil 30 þúsund krónur á ári að
reykja einn pakka á dag, heldur vegna
þess, að þegar það hefur ekki reykt I
nokkurn tíma, líður því miklu betur bæði
andlega og líkamlega. í áfengi er eitur-
efni, sem kallast vínandi, en það berst
með blóðinu út um líkamann og veldur
lömun í taugakerfinu. Ölvaðir menn
verða ófeimnir, málgefnir og fjörugir
fyrst f stað, en þegar áfengis er neytt
meira, verða menn oft illir og hætta að
gera sér grein fyrir réttu og röngu og
gera þá oft hluti, sem þeir mundu ekki
gera allsgáðir. Það er ætlun mín, ósk
og von, hvorki að reykja eða drekka
áfenga drykki.
Álfhildur Ragna Halldórsdóttir.
15