Æskan - 01.07.1973, Blaðsíða 50

FYRIR UNGAR STÚLKUR
• Föt, sem notuð eru dag eftir
dag, slitna fljótar en föt,
sem fá að hanga á milli þess
sem þau eru notuð, svo að
brotin, sem koma við notk-
unina, geti jafnað sig og
verði mjög hvöss. Þetss
vegna er það mikill sparn-
aður að eiga hversdagsföt
til skiptanna, þó að sumum
sé það ef til vill ekki kleift.
• Ef við eigum ekki hversdags-
föt til skiptanna, verður að
halda fötunum vel við með
gufuhreinsun eða pressun.
Hægt er að ná töluverðu af
krumpunum með því að
halda flíkinni vel þaninni
yfir gufustrók frá katli, með
því komumst við hjá því að
pressa fötin eins oft. Á eftir
er flikin hengd upp til þerris.
:
:

• Áður en við leggjum vetrar-
eða sumarfatnað til geymslu,
verðum við að viðra hann
vel, helzt í sólskini. Allur
fatnaður er ryksogaður vel
og hreinsaður. Föt, sem
hægt er að þvo, eru þvegin,
en það má geyma að strjúka
þau. Skófatnað á að geyma
á þurrum, loftgóðum stað.
☆
ÁRTÖL
í ÍSLANDSSÖGUNNI
I barnaskólunum eru alltaf
annað slagið skyndipróf og „al-
vöru“-próf i íslandssögunni, og
í þeim eru oftast nokkur ártöl,
sem spurt er um. Hér koma
nokkur jreirra, og ættuð þið nú
að spreyta ykkur á að segja til
um, hvað merkilegt er við þau.
Ef þið munið ekki atburð j)ann,
sem tcngdur er ártalinu, skuluð
þið bara slá upp í íslandssög-
unni og gá að ]>ví.
Hvað gerðist t. d. árin: 874,
930, 1000, 1262, 1402, 1662, 1874,
1930 og 1944. — Að visu eru til
mörg fleiri merkileg ártöi úr
sögu okkar, en ef þið vitið góð
skil á ])essum, sem hér bafa
verið nefnd, þá hafið ]>ið
nokkra stuðla sögunnar vissu-
lcga í buganum, og það gctur
komið sér vel á prófinu í skól-
anurn ykkar.
JÖSSI BOLLA
Texti: Johannes Farestvei*
Teikn.: Solveig M. Sanden
3
1. „Þessi kaupmaður,“ segir i'rándur, „liann er nú meiri sviðingurinn, aðems
krónur fyrir heilan hreysikött I Heidur þú, að þetta nægi fyrir aðgangscyrm
á sýninguna?" „Já,“ anzar Bjössi, „og ekkert gengur af — 1,50 kr. fyrir man1’1
kostar það, það stóð i auglýsingunni." — 2. Leiðin er nokkuð löng og liöiö *a”ðrj
á daginn, þegar þeir nálgast takmarkið. Dýrasýningin er í stórri hlöðu í nlJa
hæjarins. Miðasölumaðurinn tekur við peningum I’rándar og Bjössa og segir l>e
að aðcins séu 15 minútur, þar til lokað verði. — Strákarnir eru móðir af hlaUPua
um, en drifa sig inn i snatri, þvi að hetra er að nota vel þann litla tirna,
seii’
þeir hafa til að skoða sýninguna. Í húrunum eru birnir, ljón, tigrisdýr, ullaIj.^ig
sægur annarra dýra, scm aldrci áður hafa sézt á þessum slóðum. — 4. Margt ^
er inni að skoða dýrin, og flest er við apabúrið. „Þessi er nauðalikur þér,
ur!“ segir Bjössi hlæjandi og bendir á stóran og lipran apa. — „Þcgiðu, as ^
þinn!“ urrar I’rándur. „Viltu kannski, að ég scgi, hverjum þú likist!“ Og 1>raI1jC;g
stjakar við Bjössa, svo að hann hrökklast alveg að rimlum húrsins. — 5. O’”
og Bjössi lendir á húrgrindunum, |)rifur apinn liúfuna al' lijössa og setur
liaus sér, sezt svo makindáíega niður og glottir til áhorfenda, sem allir ^
hlæja. — 6. „Ég vil fá húfuna mina aftur,“ grenjar Bjössi. „I>að er þiO fijótt
henni, Þrándur, |>ví að ]>ú hrintir mér.“ „Vertu hara rólegur, apinn verðui .
leiður á þessu og hendir henni |>á út,“ segir Þrándur. í |>ví kallar dyravörðu'
„Sýningin er úti, það á að fara að loka.“