Æskan

Árgangur

Æskan - 01.10.1978, Blaðsíða 18

Æskan - 01.10.1978, Blaðsíða 18
Miðnæturævintýri FELUMYND Hvar er strandvörðurlnn? daganum, var með honum. En Konsepsión fann það á sér, að hvorki gæti hann sjálfur með þunga Y-laga stafnum sínum né Afrikano hrundið af sér storminum, sem var að myndast. Hann hljóp eins hratt og sinastæltir fætur hans gátu borið hann heim að dyrunum á stóra húsinu. Honum fannst hjartað berja með jafn miklum hávaða á rifbeinin á sér, eins og stafurinn hans á hurðina, sem skildi hann frá Senjór Deek. Allt í einu kviknaði Ijós og hann heyrði fótatak. Deek var kominn fram í svefnher- bergisdyrnar sínar. — Úlfarnir! þeir eru að ráðst á geit- urnar. Senjór Deek, komið með riffil- inn yðar. Þeir eru margir, margir, margir! Húsbóndinn var þegar kominn í buxurnar og teygði sig eftir stíg- vélunum sínum. Hann kastaði yfir sig þykkri úlpu og greip um leið riffilinn af hreindýrahorninu yfir rúminu. Svo hljóp hann ásamt Konsepsióni niður að réttinni. Þegar þeir komu þangað, stönsuðu þeir agndofa. Hvorugur þeirra hafði séð slíka sjón fyrr. Ótal mórauðir flekkir hentust um í tunglsljósinu, og mynduðu hring um réttina, þar sem geiturnar stóðu innikróaðar og skelf- ingu lostnar. Urrið í Afrikano sannaði, að hann sveikst ekki um á verðinum. Yst í hringnum, við hlið Afrikano, stóðu nokkrir hugrakkir, gamlir geit- hafrar, sem líka voru reiðubúnir til að verja maka sína og börn. Þeir settu undir sig hausana, svo hvöss hornin vissu fram og mynduðu varnarvegg gegn hinum lipru og fótvissu morð- ingjum. Einn úlfurinn lá dauður við fætur Afrikanos, og annar haltraði að skógarbrúninni. Að baki hans sást blóðslóð í snjónum. En Afrikano og gömlu geithafrarnir stóöu ekki einir. Utan við hringinn kringum geiturnar, börðust stríð- hærðar, lubbalegarog Ijótarskepnur, sem skutust liðlega fram og aftur, létu skína í vígtennurnar, glefsuðu fim- lega, þegar árásardýrin komu í færi, og börðust þegjandi en af slíkri leikni, að Afrikano gat engan veginn jafnast á við þær, þrátt fyrir góða tamningu °g langa reynslu. Úlfur vogaði sér nær. Ein af þessum lubbalegu skepnum beit sig fasta í hálsinn á honum, og hann féll dauður til jarðar. önnur stríðhærð skepna þaut fram, það heyrðist braka í beinum og annar úlfur dróst í burtu máttlaus að aftan. Senjór Deek skarst í leikinn með byssuna sína. Og hann missti ekki marks. Áður en úlfarnir hurfu inn í skugga skógarins, lágu þrír loðnir búkar í viðbót í snjónum. Þá settist Senjór Deek á trjástofn. Hin kulda- legu augu hans horfðu rannsakandi á Konsó. — Hvaðan úr ósköpunum koma þessir hundar, Konsepsión? spurði hann. — Það eru ekki hundar, svaraði Konsepsión, utan við sig af tauga- óstyrk. — Það eru geitur. - Þú ert ekki með öllum mjalla. Þetta eru hundar! - Afsakið, senjór, sagði Konso, sem skalf á beinunum. — Ég átti ekki við að þetta væru reglulegar geitur. Það eru hundar, sem halda að þeir séu geitur. Þeir voru að berjast fyrir fjölskyldur sínar — fyrir mæður sínar, bræður og systur. Og Konsepsión gerði játningu sína. Hann hafði ekki drekkt hinum illa kynjuðu hvolpum, Hann hafði gefið geitunum, sem voru búnar að missa kiðlingana sína, þá- Og geitamæðurnar höfðu alið þá- " Svo þetta eru hundar, senjór, eins og þér skiljið, hélt Konsó áfram. Þeir eru bara ekki hundar að því leyti, að þe'r halda að þeir séu geitur. Og þeir erU geitur. . . Rödd Senjórs Deeks var ekki lengur þurr og kuldaleg, því hann skellihló. Þannig stóð á því að Konso fserði Mikaelu grænan hundrað dala seðil daginn eftir. — Hérna eru peningar fyrir brúðarkjól handa þér, sagði hann hreykinn. — Senjór Deek gaf mér þá Og hann segir, að ég eigi ekki að gæta geitanna lengur. Konsepsión á nú að hjálpa til við að hirða brúnu og hvítu hundana í stóru hundastíunm- Kannski fer ég einhvern tíma Kanada og kannski færð þú að fara með mér. Mikaela reyndi að troða seðlinum aftur í lófa hans. — Nei, nei, þú Þarft meira á fötum að halda en ég, sagð' hún. — Fyrir brúðkaupið okkar! — Ég þarf ekki ný föt, svaraði Konsepsión og rétti úr sér. — ÞeSS' vinnuföt eru nógu góð handa mér- Fólkið, sem kemur í brúðkaup'ú okkar, mun ekki horfa á föt Konsós- Það mun horfa á hann sjálfan, segja: Þarna er Konsepsión GomeZ’ sá sem elur upp geiturnar, sern berjast við úlfana. Hvar er strokufanginn?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.