Æskan - 01.10.1978, Blaðsíða 32

Enskri mílu neðan við þorpið reis unglingurinn á fætur og reri
bátnum að landi. Paulvitch faldi sig í kjarri á bakkanum, þar
sem hann bjóst við, að báturinn mundi lenda. Svertinginn dró
bátinn í hægðum sínum að landi undir grein á stóru tré, er
slútti yfir ána.
Rússinn lá eins og höggormur í limi trésins. Illileg augu
athuguðu bátinn og manninn, sem hjá honum var, og heili
hvíta mannsins tók að reikna út, hvort líkamsburðir hans
mundu standast afl svertingjans. Hin bráðasta nauðsyn ein
gat rekið Alexander Paulvitch í líkamlega hættu, og það var
áreiðanlega bráð nauðsyn, er setti hann nú í hreyfingu.
Það var aðeins tími til þess að ná Kincaid í rökkurbyrjun.
Ætlaði svarti skrattinn aldrei að hætta að tosa í bátinn?
Paulvitch bölvaði og glennti sig. Unglingurinn geispaði og
teygði sig. Hann athugaði með mestu nákvæmni örvar sínar í
örvamælinum, reyndi boga sinn og leit á eggina á veiðihníf
sínum.
Aftur teygði hann sig og geispaði, leit upp eftir ár-
bakkanum, yppti öxlum og lagðist endilangur í botninn á
bátnum til þess að fá sér dúr, áður en hann lagði á mörkina til
fanga. Paulvitch stóð hálfgert á fætur og glápti græðgislega á
fórnarlamb sitt. Unglingurinn dró ýsur. Loksins fór
hrjóta. Tækifærið var komið. Rússinns laumaðist nær.
brotnaði og pilturinn rumskaði. Paulvitch brá upp sK
byssu sinni og miðaði á svertingann. Eitt augnablik sto
kyrr, og komst surtur þá aftur í værð. Hvíti maðurinn t® ^
enn nær. Hann vildi ekki hætta á það, að hann missti ma ^
ins. Nú hallaði hann sér yfir unglinginn. Kalt stálið i ^
hans færðist nær og nær brjósti piltsins, uns það nam sta
við hjartað, er barðist haustlega.
Eitt fingurátak var milli piltsins og eilífðarinnar.
/Bsk^
,num-
glóði enn á brúnum kinnunum; bros lyfti sundur vöruu ^
Gat hvorki æska né gæfa stöðvað hönd Rússans? Var ^
viska morðingjans gersamlega sofnuð? Alexander PaU|V^nj
þekkti engin slík hugtök. Hann bretti skeggjaðri efri v°r
um leið og vísifingur hægri handar tók í gikkinn a s., gf
byssunni. Hár hvellur kvað við. Ofurlítið gat kom í lj°s
hjarta unglingsins, svart af púðurbruna. .
Pilturinn hálfreis á fætur. Brosið breyttist í önuglynd ^j
en jafnskjótt féll unglingurinn máttvana í bátinn og s0^ag.
svefni þeim hinum langa, er enginn hávaði fær trU. j
Morðinginn stökk fljótlega upp í bátinn og varpaði U
AFHVAÐA
SKIPI ER HANN?
Hér sjást fjögur mjög
gömul skip, en af hverju
þeirra haidið þið að hann
sé, þessi sem er að veifa
sverðinu sínu?
r\r\