Æskan - 01.01.1987, Síða 51

Skq>tp ot> Gkí\c
Lilja er 7 ára og pabbi hennar er
rithöfundur. Nýlega fór fram milli
þeirra eftirfarandi samtal:
~ Pabbi, hvað ertu að gera þegar
þú situr allan daginn við ritvélina
þína?
~ Eg er að skrifa bók.
~ En hvað það er heimskulegt þeg-
ar alls staðar er hægt að fá keyptar
bækur, sagði þá Lilja litla.
Gesturinn: Þjónn! Ég get ekki borðað
þessa súpu.
Pjóninn: Andartak. Ég skal sækja
kokkinn.
Gesturinn: Kokkur góður! Ég get ekki
borðað þessa súpu.
Kokkurinn: Andartak. Ég skal sækja
hótelstjórann.
Gesturinn: Hótelstjóri góður! Ég get
ekki borðað þessa súpu.
Hótelstjórinn: Hvers vegna ekki?
Gesturinn: Mig vantar skeið!
Bekkurinn er í leikfimi og íþrótta-
kennarinn hefur skipað öllum að
leggjast á bakið og „hjóla“ með
fótunum. Allir gera æfinguna nema
Lísa.
íþróttakennarinn kallar hátt:
~ Lísa, hvers vegna hjólar þú ekki
eins og hinir?
~ Af því að ég er á skellinöðru,
svarar hún að bragði.
Tveir menn hittust í samkvæmi.
Annar þeirra sagði:
~ Getur verið að ég hafi séð andlit
þitt á einhverjum öðrum stað áður.
~ Nei, það þykir mér ótrúlegt. Það
hefur alltaf setið þar sem það er nú.
Kaupandi: Hundrað krónur fyrir
þennan hund er of mikið. Ég skal
borga helminginn.
Seljandi: Nei, ég sel bara heilan hund.
Éómarinn (við ákærða): Kölluðuð þér
hann þjóf?
Hinn ákærði: Já.
Hómarinn: Og óþokka?
Ákærði: Já.
Hómarinn: Og asna?
Akærði: Nei, herra minn. Ég gleymdi
því alveg.
— Hann er eldrauður, allur krumpaður
og ncerri hárlaus. Þau eru nú ekki al-
mennileg að vera svona ofsalega hrifin
af honum — ég meina það!
Pabbinn: Hvernig er það, lærir þú
nokkuð í skólanum?
Sonurinn: Já, eiginlega alltof mikið.
Ég get ekki munað það allt saman.
Þegar ég hef lært eitthvað segir
kennarinn mér eitthvað nýtt og þá
gleymi ég öllu hinu.
Inga litla (í búðinni): Ég ætla að fá
spegil.
Búðarstúlkan: Á það að vera hand-
spegill?
Inga: Ég vildi gjarnan geta séð andlitið
líka.
Kennarinn: Komdu hérna, Pétuir
minn, og segðu mér frá einhverju
markverðu sem gerðist árið 1483.
Pétur: Þá fæddist Marteinn Lúther.
Kennarinn: Alveg rétt. En geturðu
sagt mér frá einhverju sem gerðist
1487?
Pétur hugsar sig um litla stund en
segir svo:
- Þá var Marteinn Lúther 4 ára.
Alls staðar eru þessir „puttalingar“!
Pabbi: Hvers vegna kemurðu svona
seint heim úr skólanum?
Nói: Ég var látinn sitja eftir.
Pabbi: Hvernig stóð á því?
Nói: Kennarinn spurði mig hvað væri
synd og ég sagði að það væri synd
að sitja inni í svona góðu veðri.
Læknirinn: Þessar svefntöflur endast
þér í sex vikur.
Sjúklingurinn: En hamingjan góða!
Ég hef ekki tíma til að sofa svo
lengi.
Einhverju sinni sátu tveir bændur á
garðbekk og kepptu um hvor gæti
sagt ótrúlegri sögur.
- Ég átti einu sinni frænda, sagði
annar bóndinn. Hann var svo fljót-
ur að hlaupa að hann átti engan
sinn líka. Hann lék sér að því að
láta menn skjóta á sig úr byssu og
þegar hann fann gustinn af byssu-
kúlunni tók hann á sprett og hljóp
um það bil eina mflu en þá gat
kúlan ekki fylgt honum lengra. Ja-
há.
- Þetta kalla ég nú ekki mikið,
sagði hinn bóndinn. Þú hefðir átt
að sjá til hennar frænku minnar.
Hún slökkti kertaljós á sama
augnabliki og hún byrjaði að hátta.
Hún var svo fljót að hátta að enn
sást bjarmi af kertaljósinu þegar
hún fór úr sfðustu spjörinni. Geri
aðrir betur.
Mamma: Hvað gengur að þér, Danni
minn? Af hverju ertu að gráta?
Danni: Mamma, ég datt í gær og
meiddi mig í fætinum.
Mamma: En hvers vegna ertu þá að
gráta nú löngu eftir á?
Danni: Þú varst á einhverjum fundi í
gær þegar ég kom heim.
Dóri: Pabbi, ég hljóðaði ekkert hjá
tannlækninum í gær.
Pabbi: Jæja, vinur minn. Hérna færðu
50 krónur eins og ég var búinn að
lofa þér.
Dóri tekur við peningnum en segir
svo:
— Tannlæknirinn var ekki við.
51