Æskan - 01.04.1993, Side 16

RÓSIN JÓNAS
- ævintýrasaga eftir Hrafnhildi Valgarðsdóttur

Kæra Æska!
Það rigndi svo ofboðslega
mikið hérna í fjallinu í nótt
að húsið okkar fór næstum
því í kaf. Þegar ég vaknaði í
morgun flaut rúmið mitt um
herbergið eins og bdtur d
tjörn og ég held meira að
segja að ég hafi séð nokkra
litla fiska synda um gólfið. -
Nei annars, ég er bara að
grínast.
Ég óð að dyrunum og flýtti
mér inn í vinnustofuna til
pabba. Þar sat hann uppi d
skrifborðinu sínu og var að
skrifa hjd sér tístið í
Jakobínu mús.
Pabbi er vísindamaður og
er að semja orðabók yfir
dýrahljóð. Heitasta ósk hans
er sú að mennirnir læri að
skilja dýrin svo að heimur-
inn verði betri fyrir okkur
öll.
Jakobína mús tísti og tísti
og pabbi var himinsæll ú
svipinn yfir því hvað hún
var dugleg. Hann sagði að
hún væri að kvarta yfir
vatninu d gólfinu því að það
flyti inn í holuna hennar.
„Við verðum að losa okkur
við þetta vatn," sagði ég en
pabbi sussaði bara d mig því
að hann var svo önnum kaf-
inn. Þd óð ég að útidyrun-
um, opnaði þær og hleypti
vatninu út. Það var rosalegt,
næstum eins og vatnið væri
fegið frelsinu. Það flæddi út
úr húsinu og gaf frd sér sull-
andi hamingjuhljóð. Vatn
vill dreiðanlega helst af öllu
vera úti en ekki lokað inni í
húsi.
Þegar mesta vatnið var
farið út heyrði ég að
mamma var að spila d
píanóið. Hún er frægur
píanóleikari og verður að
æfa sig mjög mikið. Ég fór
inn í píanóherbergið og þar
flaut píanóið og barst fram
og aftur. Mamma flaut líka í
stólnum sínum og varð að
vanda sig við að hitta d
þetta píanó sem aldrei gat
verið kyrrt d sínum stað
heldur rak um gólfið og
þóttist vera bdtur. En um
leið og ég opnaði herbergið
rann vatnið fram d ganginn
og út um opnar útidyrnar.
Mamma var svo niðursokkin
í að spila að hún tók ekkert
eftir mér en ég sd það d
svipnum d henni að hún var
fegin þegar hún þurfti ekki
lengur að elta píanóið sitt
um herbergið.
Ég stóð svolitla stund og
horfði d hana. Ég vildi að ég
gæti sýnt þér hana. Hún er
mjög sérstök. Hdrið d henni
hefur aldrei verið klippt og
það nær niður að hnjdm.
Hún er snjóhvít í framan af
því að hún fer næstum
aldrei út og svo er hún agn-
armjó af því að hún md svo
sjaldan vera að því að
borða. Hún líkist meira engli
en mannveru og er allt öðru-
7 6 Æ S K A N