Kyndill - 01.06.1932, Blaðsíða 10

Kyndill
Skipun kjördæma
hvernág sem kjördæmaskipunin er. Sá er þó mummnn,
að í einmenningskjördæmi ver'öur það fjölmennasta
stéttin, sem ræður, en hlutur hinna er gersamlega fyrir
borð borinn, en sé landið allt eitt kjördæmi, geta pæt
notið sín að tiltölu. f>ar að auki er það allis ekki rétt>
að hagsmuniir hverrar stéttar sé andstæðir hagsmunum
allra hinna. Hagsmunir þeirra stétta, sem á annað borð
eru þjóðfélaginu til nytsemdar, fara að meira eða
minna leyti saman. Þetta sjá alJir hinir vitrari menn
og víösýnni. En sé um stéttir með andstæðuim hags-
munum að ræðia, þá getur saimi maður með engu móti
verið fulltrúi beggja, því að „enginn kann tveáttnur
Irerrum að þjóna“. Það er rétt, sem Tíminn segir 6.
febr. s. 1.: „Það er átakanlegasta skýjaglópa-sálarfræöi,
að ímynda sér, að fólk með andstæða hagsmuni geti
Jifað saman í sífeildum friðd og emdrægni eins og
„pardusdýrið og kiðlinguriinn“ í biiblíunni."
Þótt það séu að vísu nokkuð hæpin sönnunargögn,
að vitna í ummœli merkra manna, þá get ég þó ekki
stillt mig um að taka hér upp umimæli eins slíks manns,
af því að ég ætla aö Sveinn Víkingur a. m. k. hljóti
að taka nokkuð tillit til orða hans. Ummælin eru þessi:
„Það er engin þörf að skipta þjóðinni í kjördæmk
Slíkt væri að takmarka einstakliingsréttinn að óþörfu*
Það á að skipta landinit í kjördæmi.“
Maðurinn, sem segir þetta, er Sveinn Víkingur sjálfur.
Og hann segir það einmitt í sinini löngu giein i Tim-
anum 19. dez. s. 1.
„Það er engin þörf að skipta þjóðinni í kjördæmi>“
56