Kyndill - 01.06.1932, Blaðsíða 27

Sá er fuglinn verstur
Kyndill
renxia upp. Og dagurinn kemur, þrátt fyrir mótBpyrnu
kyrs'tö ðumannanna, íhal dissólnianna:
„Veit ég loks af drauxnadúr
dagur á hveli alda
hrekur þá með hrolli úr
'hmðrinu sínu kaida.“
Það er þesisi trú, þessi vi'ssa um komu dagsios, sem
gefur árgöiunium mátt til þess að standa með hugsjón
sinni á hverju sem gengur og falla fyrir hana, ef þörf
krefsf. Hún mótar allt líf þeirra og magnar. Það er
hún, sem vakir í bænurn þeirra:
„Kannske fæ ég samt að sjá
sól úr ægi líða.“
IL
Þorsteinn Erlingisson var einn af árgölum íslenzku
þjóðarinnar. Hann vildi kveða hana úr „kryþþu og
dróma“. Hanin vildi láta hana setja sannledk og rétt-
lœti í hásætið. Og hann hlífði ekki þvi, sem var til
fyrirstöðu.
Ei’ns og að líknm lætur fékk hamn að reyna venju-
legt hlutskifti árgalanna. Honum og boðiskap hans var
víða illa tekið. Hanin var affluttur og úthrópaður.
Andistæðilngar árgalanna, íhaldsmenn þjóðfélaigsins,
gerðu allt, sem þeir gátu, til þess að þagga niður í
honum. Hann mátti að vísu yrkja, en bara ekki eins og
hann ger ði:
„Þú mátt gjarnain, greyið mitt,
gala og vera hani,
73