Kyndill - 01.06.1932, Blaðsíða 40

Kyndill
Jafnaðarstefnan
En til peas að auðmaöurinn geti keypt pessa vöru:
vinnuþrekið, ver'ða að vera til menn, sem vilja selja
f>að; peir verða því aö ráða, yfir sinni eágin persónu,
til pess að þeir geti selt vinnuprek si'tt eins og hverjai
aðra vöru. Þar næst verða peir að liafa verið eignar
Imisir; þeir mega ekki vera eigendur neinna framt-
ieiðslutækja, sem eru nauðsynleg til þess, að hægt sé
að nýta vinnuprekiö. Hið fyrsita, sem hér hefitr verið
talið, gerir verkatmanninum það Ideift að vera seljandL
á vinnumarkaðiinunii, hið síðasta, sem talið var, að
peir eigi engin framleiðslutæki, knýr hann til pess. Á
pappímum er hann frjáls maður, en í raun og sann-
ieika er hann ófrjáls, þrælbundinn á klafa skipulagsins.
Eignaleysi hanis knýr hann til þess, að selja vinnupreik.
sfitt auðmanninum, er ræður yfir framleiðslutækjunum.
I byrjun pessa kafla hefir það verið skýrt hvernig
verkamaðuriintn skapar liagnáð, sem vinnukaupandinn
stingur í sinn vasa. Og par sem petta atriði hefii'
igmndvallarpýðingu, skuium við nú rannsaka nánar,
hvemig pesisi hagnaöur verður til. Við skulum aftur
hverfa að skeifudæminu. Til að geta búið sketiíurnar
'til verður smiðurinn að kaupa efni og fleira fyiir upp-
hæð, :sem við höfum ákveðið að svari til J/s af verði
pví, er varan kostar fullgerð. Þetta efni er pó ekkert
.annaö en vinna, sem áður var unnin og verðmæti
hentnar færitst nú yfir í þessa tilbúnu vöru. Það hefir
kostað vintnu að nema jámið og kolin úr námun'utm1
og þessa vinnu auk hagnaðs auömannsins, er keypti
vinnuprek námuverkamannanna, verður stmiðuritnn nú
■ i ; ! j i
86 | : ■ M' ; ! : í