Kyndill - 01.06.1932, Blaðsíða 36

Kyndill
Jafnaðarstefnan
lögð í bá'ðar vörutegimdirnar, en pað fer eftir því,
hversu lengi unnið hefir veriið a'ð framleiðslu hvorrar
tegundaritniniar. Ef það tekur 8 klukkustundir að búa til
eina vörutegund, en 2 klukkusitundir að búa til aðra,
þá er híð sanma verðmæti hinnar fyrtöldu fjóruim
sinma mieira en hinmar síðar töldu. í þiessu verður að
reikna með mieðal-vininuhmða. Auðvitað er vimnuldkni
og þol verkamianma miisjafnt; einn verkamaður getur
veiið 9 klukkustundir að húa til vörutegund, sem
ammar er aðeins 6 klst. að búa til, Það isr fuflkomi’ð'
réttlæti að reikna alltiaf mieð sliku meðaltali.
Virnma er imargvísleg. Til að geta unnið suma vinnu
þarf sérstök sikilyrði, þekkingu og æfingu, sem aö-
eins er hægt að öðlast með mámi, en margs konar
vimma krefst engra sérskilyrða, náms eða æfingar-
Á þá vinimu, sem verklærður maður vinnur, legst
verðmæti þeirrar vinnu, sem í námii hanis íelst, og
verður því vinna hinis óverklærða verðmætismimtó. Þetta
kemur til af því, að við vinnu verklærða mannsimis legst
hluti af þeim tírna, sem hanm hefir eytt til að læra
verk sitt. Ýms önnur atriði geta haft áhrif á verömæti
vörunnar, en það eru smáatriði, sem tíminn leyfir ekki
að farið sé að skýra.
Við sjáum nú hvernig tveimur vörutegundum ex
sikipt. Klæðakierinn getur til dæmiiis skipt við skósmiðinn
á jakka og skóm, það er að segjia, e/ skósmiðurinm
hefir þörf fyrir jakkanm. En e£ s,vo er ekki, en klæð^-
skerimn til dæmis þarf ekki á skóm að halda, af þvi að
hannl á skó, en þarf aftuij á móti að fá sér klukku, eú
82