Kyndill - 01.09.1932, Side 43

Samtök
Kyndill;
ætí'ð aö lei'ða til ófarsældar. Stéttarsvikaiúnn hlýtur
að vakna eins og Júdas við þáð, að brýrnair ern
brotnar til þeirra, sem tældu til svikanna, og sektár-
tilfinningin varnar homrm afturhvarfs og réttrar iðr-
nnar. Gálginn í eiginlegrd eða óeiginlegri merkingu er
síðasta athvarf þess manns, sem svíkur sjálfan sig.
IV.
Baráttan milli vinnusalans og vinnukaupandans
grundvalliast á þeiiri mannlegu hvöt, að viija eiga sem
mest. Verkamaðurinn, sem selur vinnu sína, vill fá
Bem mest fyrir hana .Vinnukaupandinn viil gefa sem
minnst fyrir hana, svo að mismunurinn á sarunvirði
vhmiunnar og því, sem hann leggur út fyrir hana,
verðá sem mestur. Án samtaka við stéttarsystkini sín
verðnr verkamuaðiurinn að sætta sig við þau vinnula.un,.
8|em atvinnurekandinn sjálifur skamtar honum. Meðsam-
tökum geta vinmisalarnir haldið kaupinu uppi, þóaldreáj
bærra en svo, að atvinnurekandinn hafi gróða af því
aö láta vinna. Þetta sýnir það, að svo iengi sem
foamleiðslan er í höndum einkaauðvaldsins, er verka-
lýðurinn arðrændur að meira eða roinna leyti. Án arð-
t'únis er atvinnureksitukí í auðValdsþjóðfélagi ekki mögu-
Ifegur, því að auðvaldið sjálft byggir tilveru sína á
erðiráni, á þeimí hluta vinnuarðsins, sem ekki gengur
tii viðhalds framleiðslunni. Auðvaldið hefir líka fyrir
sinum að sjá. Hið dýrlega og íbuTðarmikla fjölskyldu-
bt þeas krefst fjár. Án sífelds1 fjárstraums frá fram-
137