Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1901, Síða 96

72
gerður, og ekki vandsmíðaðri en svo, að hafi
maður öxi, draglmíf, sög og nafar, má smíða
hann eða hvaða hluta hans, sem brotna kann,
hvar sem ferðamaðurinn er staddur, svoframar-
lega sem skógarhrísla er nálæg. Hverjum vagni
var ætlað að bera 800 til 1000 pund og með þann
þunga fiaut hann yfir fen og foræði, þar sem
járnbundinn vagn hefði sokkið og setið fastur.
Og af því hjólin voru svo hvelfd, þoldi kerran
meiri hliðarhalla en almennir vagnar nú, með
jöfnu háfermi á. Rauðár-kerran var kosta-
gripur, þó enginn vilji nýta hana nú.
Aktygin voru jafn-óbrotin og vagninn og
ein pg hin sömu fyrir hæði hesta og uxa. Lagið
á kraganum var eini sýnilegi munurinn áhesta-
og uxa-aktygjum. Að öðru leyti voru þau öll
eins,—gerð eingöngu úr vísundahúðum, er ristar
vpru í mismupandi breiðar ólar.
I öllum langferðum var einum manni ætlað
að sjá um 4 hesta eða uxa og 4 kerrur. Hnýtti
hann taum hests eða uxa aftan í kerruna næst
fyrir framan, og var alment,að miklu meira en 4
kerrur væru þannig tengslaðar saman í lest.
Hver lestamaðar hafði byssu og gnægð af skot-
færum, og leiddi af því, að lestamenn allir urðu
fyrirtaks skotmenn auk þess að vistaforði þeirra
jókst eigi all-lítið suma dagana, er dýr og fuglar
bárust i skotfæri.
Það var sannur dýrðardagur í Rauðár-bygð,
þegar lagt var á stað i kaupstaðarferð til St.
Paul frá Fort Garry, og þó náttúrlega tífalt
meiii fógnuður, er heim aom aftur. En munur-
inn var sá, að heimkomudaginn gat enginn vit-
að með vissu, en burtfarar dagurinn var öllum
kunnur, og allir vildu sjá lestina miklu síga úr