Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1923, Side 6

Á þessu ári teljast liSin vera
frá Krists fæöingu ..... 1923 ór
Áriö 1923 sunnudagsbókstafur G; Gyllinital 5.
JVLyrkvar.
Áriö 1923 veröa fjórir myrkvar, 2 á sólu og 2 á tungli,
1, Tunglmyrkvi (deildarmyrkvi) 2. marz, Tunglið fer
ipn í alskugga jarðar kl, 7,13 e, m, Myrkvinn stend’
ur hrest kl, 9,32 e.m,, fer út kl, 10,36 e,m,
Hringmyndaður sólmyrkvi 16,-17. marz; ósýnilegur
hér i þessum hluta álfunnar,
3, Tunglmyrkvi [deildarmyrkvi] 26, ágúst, Tunglið fer
inn í alskugga jarðar ld, e> m>, stendur h^sst kl,
4.40 e,m,, fer út 5,27 e,m,
4, Almyrkvi á sólu 1Q. sept.; sýnilegur í Canada sem
deildarmvrkvi, í Winnipeg byrjar’ myrkvinn k), 2,00
e,m, og éndar kl, 4-03 e,m,
Um tímataliS,
Forn-Egyptar skiftu degi og nóttu í 12 ki.-stundir
hvoru,—og hafa Gyðingar ogGrikkir ef til vill lært þá venju
af Babýloníu mönnum, Þab er sagt, að deginum hafl
fyrst verið skift í klukkustundir árið 2g3 f, Kr,, þegar
sólskífa fyrst var smíðuð og sett upp í Quirinus-muster-
iau í Róm, Þangað til vatnsklukkurnar voru uppfundnar
(árið i5ð f, Kr.) voru kallarar (eða vaktarar) viðhafðir í
Rónr til að segja borgarbúum hvað tímanum liði, Á Eng,
landi voru vaxkertaljós höfð fyrst frameftir, lil að segja
mönnum, hvað tíminum liði. Var áætlað, að á hverri
klukkustund eyddust 3 þumlungar af kertinu. Hin fyrsta
stundaklukka (tímamælir—sigurverk í líkingu við þær,
sem nú tíðgast, var ekki fundin upp fyr en árið 1250.
Fornmenn á Norðurlöndum töldu flestir, að dagur byrjaði
með upprás sólar. Aþenumenn og Gyðingar töldu hann
byrja á sólsetri og Rómverjar, eins og vér, á miðnætti.