Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1902, Blaðsíða 53

o
Við lilupum af stað. Ég hafði aldrei áð-
ur tiitt neina þá stúlku er kamiist í
hálfkvisti við mig að hlaupa. En nú tók ég
á öllu sem ög hafði til, en þrátt fyrir það var
hún orðin nokkuð áundan þegar leiðin var
háifnuð. Litlu seinna hætti ég alveg. Þegar
hún var kotnin að takmarkinu, leit hún háðs-
lega aftur, veifaði til mín hendinni og hvarf
á bak við trén.
Svona fór hún að losna við mig. Þegar
ég kom þangað sem hún hvarf mér, sáég lít-
inn stíg og gekk eftir honum þangað til ég
kom að stóru húsi með breiðum svölum urn-
hverfis. 0g þarna var vatnadísin mín að róla
sér ofur rólega í rólu upp yíir gangstéttinni.
Hún bauð tnig velkominn, svo ög tók mér
sæti á stéttinni.
,,Þér veitti létt að sigra mig,“ sagði ég.
„Ó já. Skólabræður þínir hafa misskilið
þá gáfu þína.“ svaraði hún.
„Það iítur svo út. Þeir höfðu heldurekki
söð hina hraðfættu Mexico meyju.“
I þessu kom faðir hennar út. Við að sjá
mig, varð hann fyrst hissa, svo alvarlegur,
næstum áhyggjufullur. En er hann fékk að
vita erindi mitt, bauð hann inér að vera hjá
sér meðan ég vildi.
Um kvöldið sagði hann mer ágrip af æfi-
sögu sinni. Hann var fæddur á Englandi,
missti foreldra sína ungur, og þar sem hann
[25J