Afturelding - 01.06.1972, Síða 13

liafði ekki lesið lengi, er liann skildi, að Jesús var
lifandi persóna. Því liafði fiann aldrei trúað um
Búdda. Hvernig gat það verið, að sá væri raun-
verulega til, sem væri fullur af kærleika, miskunn-
semi og krafti?
Endirinn nálgast.
Lokin riálguðust óðum. Konan kom aftur og aft-
ur í heimsókn til hans. Var hún svo örugg og
djörf í vitnisiburði sínum við ihann, að hún bauð
'honum ákveðið að trúa á Jesúm Krist.
Ég vei-t ek'kert um Iþennan Jesúm þinn. En ef
ég á að vera hreinskilinn, þá lief ég séð eitthvað
í framkomu yðar, sem mig langar að eiga.
Hún gaf ihonum annað guðspjall. Það var Jó-
hannesar. — Hann fór nú að lesa það. Ekki hafði
hann lesið marga kapítula, er hjarta hans fylllist
af kærleika ti'l frelsarans. Ósj'álfrátt kom þessi bæn
fram á varir lians:
— Ó, Guð, ef Jesús er þinií sonur, þá opinber-
aðu mér 'hann!
Nú var hann orðinn svo langt leiddur, að hann
gat ekki lyft sér frá koddanum. Spurningin var
því um klukkustundir en ekki daga, hvenær lífs-
neistinn mundi slokkna. Hann hafði stöðuga ti'l-
finningu af því, að hjarta hans gæti slegið sið-
asta slagið hve nær sem væri.
UndraverS innlifun.
Dag nokkurn varð 'hann íyrir dásamlegri inn-
lifun. Ilann gat ekki greint það, hvort um sýn
eða draum var að ræða. Allt í einu uppljómaðist
herbergið sem hann 'lá í. Hann sá Drottin Jesúm
birtast fyrir augum sér. Við þessa opinherun
varð hann svo gagntekinn, að hann neytti sinna
síðustu 'krafta, til að lyfta sér írá koddanum, ef
ske kynni að hann gæti snert frelsarann. í sömu
andrá hvarf sýnin. Gho lá þarna í rúrninu og tal-
aði nýjum tungum. Hann kaflaði á móður sína.
Hún 'kom skelfingu lostin á fund hans. Hún hélt
að nú væri dauðastundin uþprunnin. En það var
ekki dauðinn — þaö var lífið. Tveim dögum síðar
var Gho kominn á fætur og farinn að ganga um.
Tveim vikum síðar tók læknir riintgenmyndir af
hrjósti hans. Þær sýndu, við nánustu athugun, að
Cho haíði fengið ný lungu. lErfitt var fyrir lækn-
inn að trúa þessu. Lengi vel hélt hann að þetta
væri ekki Cho heldur tvíburabróðir hans, sem
enginn var til.
Þetta var vitnisburður Kóreumannsins. Hann varð
aldrei læknir. Hann varð prédikari. Nú þjónar
hann einum stærsta söfnuði meðal Hvítasunnu-
manna. Hefur hann hafið framkvæmdir að því að
byggja samkomuhús, sem áætlað er að taki 10.000
í sæti. Það samkomuhús er hann hefur notað lring-
að ,til, rúmar 2000 sæti. I því húsi hafa samkomur
verið hafdnar margsinnis á hverjum degi. Með
tveggja 'tíma mil'libili er húsið rýmt, og næstu
samkomugestir ganga inn, þegar hinir, sem fyrir
voru ganga út.
Þetta sem hér hefur verið sagt, var mælt af
Otis Keener forstöðumanni frá Bandaríkjunum,
fyrir stuttu síðan á samkomu kristinna kaupsýslu-
manna í Lissabon.
Teklð úr „Llvets Gang“.
Nokkur orð um kristniboð
Hinzta ekipun Jesú Krists var:
„Farið því og kristnið allar Iþjóðir og boðið
fagnaðarerindið allri sköpun.“
Leitandi kristnir menn í dag segja:
„Það hefur ekki reynzt mögulegt fyrir nokkra
kynslóð að kristna allan heiminn.“
G. Playfair.
Það er skylda ALLS safnaðarins að boða ALLT
fagnaðarerindið ÖLLUM heiminum.
Stcfnuskrá bablistasafndðar.
Þýðingarmesta ætlunarverk safnaðarins er að
kristna heiminn.
Dr. Osvald Smith.
Kristinn verzlunarmaður sagði eitt sinn: „Ég
matast aldrei einn, því, að ég dreg af mér súpuna
eða eftirréttinn og gef andvirðið þeim er svelta.“
Nú er itími til kominn fyrir söfnuðina að vakna
af svefni og öpna augun fyrir ætlunarverki sínu.
Við Störfum þannig, eins og við hefðum í hendi
okkar alla eilífðina til að vinna sálirnar.
Dr. S. T. Pierson.
13