Afturelding - 01.06.1972, Qupperneq 28

Minningar frá tjaldsamkomum á
síðastliðnu sumri
í ftíbrúarmánuði s.l. vetur, komu
margir bræður innan Hvítasunnuhreyf-
ingarinnar saman í 'Fíladelfíu í Reykjavík,
og ræddu ýmis mál starfsins. Samræðu-
fundir voru nokkra daga, en vakningar-
samkomur á kvöldin. Á fundum þessum
voru jafnan mættir yfir Iþrjátíu fulitrúar
frá starfinu víðsvegar á landinu. í iok
eins fundarins, iþar sem um iþað var rætt,
hve brýn þörf væri á því, að hreyfingin
ætti gott tjald til samkomuhalda, etóðu
aiilir fundarmenn upp, eins og einn mað-
ur, og tóku höndum saman, og báðu
Drottin, sem er iierra uppskerunnar, að
gefa okkur nýtt tjafd, sem við ættum
skuldiaust, komið í liendur okkar fyrir
næsta sumarmót, sem einmitt á þessum
fundum var ákveðið að halda í Stykkis-
iiólmi seint í júní. Þetta var skref, sem
stigið var 'í trú. Bænin var heit og inni-
leg. Einn og annar hafði orð á því á eftir,
að ibæn þessi hefði verið áhrifarík og
sterk. Hún hefði stigið í himininn.
Þrem dögum fyrir sumarmótið var
tjaldið komið, búið að toliafgreiða það,
sem var mjög tímafrekt, en sýndi um
ieið athyglisverða fyrirgreiðslu Guðs.
Sama dag og tjaldið kom vestur í Hólm-
inn, var það reist og vígt fyrsla dag móts-
ins. Það dkaf segjast, Guði til dýrðar,
að þegar forstöðumaður Fíiadelfíusafnað-
arins í Reykjavík, Einar J. Gíslason,
skaut því inn í vígsluorðin, að hér stæði
þetta glæsiiega tjald skuldlaust, eins og
Drottinn iiefði verið1 beðinn um, voru
■mörg hjörtu snortin djúpu þakklæti til hins
mikla gjafara. Sænskur trúboði var gest-
ur á mótinu. Hann sagði að svona full-
komið tjaid mundi kosta í Svíþjóð um
kr. 12.000,00 sænskar. Það væri þá um
240.000,00 í ísl. peningum, fyrir utan tol'l
og söluskatt. Stórkostlegt!
Eftir að tjaldið hafði verið notað fyrir
sumarmótið í Hólminum, var það flutt
til Reylkjavíkur og reist þar. Reynslan var
svo sérstö'k af tjaidsamkomunum fyrir
vestan, að sjálfsagt þótti að reisa það í
Reykjavík, eftir nokkra daga. Það er frá
þessum tjaldsamkomum í Laugardal, eem
dregnar verða fram nokkrar minningar
um það, ihvernig Guð tjáði sig og starf-
■aði á þessum samkomum, er að allra
dómi nutu biessunar Guðs á sérstakan
hátt. En hér verður aðeins stiklað á fáu.
Óþekktur maður kemur inn í tjaidið.
Hann er dauðadrukkinn og slangrast með
hliðarköstum sitt á ihvað á fólkið, er sat
í bekkjunum beggja vegna við innganginn.
Þeir, sem voru við dyrnar voru komnir á
fremsta hlunn með að varpa manninum
á dyr. En það varð þó tíkki. Þvert á móti
slangrast hann á innsta bekk, og tekur
þar sæti. Ifann tók sálmabó'k, sem sneri
ýmist rétt eða öfugt i hendi hans. Þeg-
ar söngurinn var frjálslegastur stóð hann
gjarnan upp, og vildi þá slá taktinn.
Hann gerði það þó með góðu að setjast
aftur og aiftur. Þetta endurtók sig í þrjú
kvöld. iHann kom dauðadrukkinn en
stundvíslega, og settist á sama etað. Það
var eins og það væri þegjandi samkomu-
íag, að láta manninn afskiptalausan, en
sýna ihonum þó hlýileika. Annars var hætt
við truflun. Það upplýstist fljótlega að
þetta væri utanbæjarmaður, sem hefði átt
að senda á Klepp, sem gjörfallinn áfengis-
sjúkling. I leiðinni iliafði hann verið sett-
ur inn á Bláa-Bandið, en eftir stuttan