Afturelding - 01.06.1972, Qupperneq 47

ílendast 'hér og ég 'inun folessa þig í iþessu landi
og gera þig að folessun.“ Það var útlendingur, sem
ekkert Iþekkti til aðstæðna foér, sem foar fram þenn-
an spádóm, og sem hann var að bera hann fram,
gengur hann til dóttur Mildu sem var innarlega
í salnum og leggur 'hendur yfir hana. Skildu þá
allir að það var hún sem átti fooðskapinn. Hún
fann það líka sjálf í fojarta sínu, því að Guð hafði
undirbúið foana til Iþess að skilja og taka á móti
orðinu. Það snerti líka ungu stúlkuna samkvæmt
því með mikilli viðkvæmni og ígrundun.
Eftir stutta dvöl þeirra mæðgna hér á landi, fóru
þær aftur heim til Noregs. Um 'haustið kemur svo
unga stúlkan aftur til Islands, en þá hafði norska
sendiráðið í Reykjavík ráðið hana hér í borg.
Hún gengur strax inn í þjónustu Fíladelfiusafn-
aðarins við hiið unga fólksins sem fyrir var. Áður
en ár er liðið, hefur hún kynnzt ungum og efni-
legum íslendingi, vel kristnum safnaðarmeðlimi í
Fíladel'fíusöfnuðinum. Og hámark þeirrar kvnning-
ar sjáum við á forúðkaupsmynd þeirra hér á opn-
unni. Það var þá eftir aillt saman meira en gam-
all eirpeningur, sem yngsta dóttir þeirra Sig-
rnunds og Mildu sótti til Íslands. Það var sjálfur
lífsprinsinn, Vörður Traustason. Foreldrar hans
eru Ragnheiður Jónsdóttir og Trausti Guðjónsson,
húsasmíðam., Kópavogi. Og sem lesandinn hefur
iskilið af ;því lesna, er forúðurin litla stúlkan, sem
11 ára stóð upp og vitnaði á sam'komunni í Fet-
sund í Noregi og foað mig um eirpeninginn ef ég
ætti hann. Hvað meira, en nú er komið á daginn,
felst í orðum föður hennar við mig og spádóms-
orðunum, sem mælt voru yfir henni í Fíladelfíu,
er hún kom þar í fyrsta skipti sem gestur og út-
lendingur, á nú framtíðin eftir að sýna. Guð
folessi svo forúðhjónin ungu og framtíð þeirra.
A. E.
bænasamkomu bessarl vitnuðu nokkrir, Þar á meðal ástra-
liufarlnn. Hann sagðl frá frelsi sinu. Skirn hafðl hann
ætlað að taka, og dagur ókveðlnn. En sklplð sem hann
slgldi með lét úr höfn íyrlr bann tima. Nú bað hann um
bibliulega skirn I Fíladelfíu. En hérna setjum vlð ekki
punktinn. Er hann var á lelðinni á bænasamkomuna þetta
kvöld, mættl hann gömlum félaga. Hann bað hann að
koma með sér á samkomuna. Hlnn vildi bað. Hann var
mjög undrandi á öllu. En sú undrun endaði Þó vel, Þvi
að hann leltaði Krists. Davíð minntist bess með gleði,
hivernig hann lelddl menn itil Guðshúss. Elns getur ástra-
líufarlnn gert. ,
Grein í „Jerúsalem Post"
í „Jerúsalem Post“ frá 4. maí 1971, var
foeilli síðu varið til forsíðugreinarinnar „Dag-
ur hvíldarinnar er enn fyrir höndum“. Grein-
in leggur áherzlu á það, „að fótatak Messías-
ar hafi heyrzt í Landinu helga.“
Þvílí'kur fyrifboði!
Síaukin áhrif Sovétrikjanna, vaxandi óguð-
lei'ki heiðingjanna „angist meðal þjóðanna í
ráðaleysi við dunur hafs og forimgný“ og
fjöldi annarra spádóma um tíma endalokanna
eru greinilega að rætast í dag. Er Jesús tal-
aði uin þessa daga, sagði hann: „En þegar
þetta tekur að koma fram, þá réttið úr yður
og lyftið upp höfðum yðar, því að lausn yð-
ar er í nánd.“
„Vakið og foiðjið. .. .“ hefur stóraukna
þýðingu í dag, fyrir hinn trúaða. Mættum við
ekki aðeins vera heyrendur orðsins, á þess-
um örlagaríku tímum, heldur líka gjörendur
þess.
Prayer for Israel Bulletin (Júli 1971).
Hann segir það enn
Þegar Jesús var að skilja við lærisveina
sína, sagði hann: „Ég er vegurinn, sannleikur-
inn og ilífið, enginn kemur til föðurins nema
fyrir mig.“ Þetta segir hann við al'la. Sumir
segja, að allir vegir liggi til Guðs. Þetta er
þvert á móti iþví sem Kristur sagði. Ólíkir
vegir liggja í óskildar áttir. Rangur vegur
liggur að röngum áætlunarstað.
E. s.
Þegar blaðið er að fara i brot, hefur jpetta skeð frá bví
við lu'kum Dagbókarkorninu:
Þrjár skírnarathafnlr hafa farið fram, iþrjá sunnudaga
1 röð. Fyrst voru 8 skirðlr í Kirkjulækjarkoti. Næsta
sunnudag á eftir voru 11 sklrðlr i Fíladelfiu i Reykjavlk
og þriðja sunnudaglnn 11 í Reykjavik. Þar að auki báðu
þrír, annars staðar frelsaðir og sklrðlr, um inntöku i
Filadelf'iusöfnuðlnn.
Og enn er nýfrelsað fólk farið að blðja um sklrn.
Þetta er vaknlngiln. Hún kemur svona.
47