Afturelding - 01.04.1987, Blaðsíða 3

Köllun til barnastarfs
Einu sinni var ég á móti á ísa-
firði, og þá fannst mér Drottinn
vera að segja mér að fara og
hjálpa Ester Nilson með barna-
heimilið á Flateyri. Ég ætlaði
ekki að taka mark á þessu, og
reyndi að telja mér trú um að
þetta væri bara hugmynd frá
sjálfri mér. Ég bjóst ekki við að
ég kæmist frá heimili mínu,
manni og tveimur börnum.
Ég fór samt að hitta Ester.
Komst ég þá að því að hún lá
fótbrotin í rúminu, og vantaði
sárlega aðstoð. Þá sagði ég við
Guð: „Drottinn, ef þessi köllun
er frá þér, verður þú að sjá um
heimili mitt og gera mér kleift að
komast í þetta starf.“ Síðan fór
ég heim.
Þegar heim kom sagði maður-
inn niinn við mig: „Magnea, nú
þarft þú að pakka ofan í ferða-
lösku fyrir mig, því að ég er að
fara til Vestmannaeyja til að
vinna þar í sumar.“ Síðan komu
strákarnir mínir til mín og sögð-
ust vera búnir að fá pláss í sveit
um sumarið. Ég sá að Drottinn
var búinn að leysa úr málinu,
hann hafði ráðstafað þessu. Ég
pakkaði ofan í fjórar ferðatösk-
ur, við fórum öll sitt í hverja átt-
ina og ég komst til Flateyrar.
Þetta var upphaf að löngum
ferli í barnastarfi. Ég var níu
sumur á Flateyri, og síðan bjó ég
á Vopnafirði í átta vetur og var
með barnastarf þar. Síðan var ég
tvö ár, 1968 til 1969, á barna-
heimilinu á Hjalteyri, og vann
ýmis verk þar.
Ný reynsla
Eitt kvöldið var ég að hugsa
um að fara snemma á fætur dag-
inn eftir, vegna þess að þvottur
lá l'yrir. En þegarég halði lagst til
svefns fóru að streyma til mín
setningar eða hendingar undir
sænsku lagi, sem ég kunni. Mér
datt í hug að skrifa þetta niður,
og að því loknu slökkti ég ljósið
og reyndi aftur að sofna. En þá
komu fleiri hendingar, svo ég rís
upp aftur til að skrifa þær líka.
Og svona gekk þetta til kl. fimm
um morguninn, ég var að að
kveikja og slökkva, því alltaf
komu fleiri hendingartil mín.
Um morguninn vaknaði ég
eldhress á tilsettum tíma og fór
að skoða það sem ég hafði skrif-
að um nóttina. Ég breytti því
aðeins lítilsháttar til að láta það
ríma betur, en það hljóðar
svona:
Hinn mikla morgun i árdegis Ijóma
mœtlusl konur svo klökkvar i róm.
Þter vildit smyrja sinn Herra meö sóma,
en sárt þtvr grétu, þvi gröftn var tóm.
Þarsjá engil iskinandi klaöum,
hann segir við þœr: Hverjum leitið
þér að?
Þvi hann sem sté niðurfrá hceðum
hann er upp risinn. flyl öllum það.
Þcer meðfögnuðifrá gröflnni ganga.
gegnum krossinn þœrdýrðina sjá.
Ljós er minningfrá deginum langa.
Lausn erfundin. er syndirnar þjá,
þvi Itann lifir, liann lifir, hann liftr,
lausnarinn kceri ersynd þina ber.
Kunngjöriö öllum þann boðskap.
Itann liftr,
eiitnig Pétri, sem sorgmceddur er.
Lcerisveinarnir lögðu lil á djúpið.
löng var nóttin ogftsk ei aðfá.
Hugur þeirra sem svarta djúpið.
en fögur minning er liður þeim hjá.
s
/ náttmyrkri er dregin fram myndin
munum er liann á valninu gekk
gegnum storminn hann haslaði á
vindinn,
I hjörtum þeirra lians ásjóna þekk.
Er birtir af degi á ströndinni stendur
sjálfur Drottinn, er bátinn bar að,
Hann rélti úl sinar hjálpandi hendur.
til hcegri leggið nú netið, liann kvað.
Það er Drollinn, þá hrópaði Pétur,
gyrti kyrtil sinn þegar i stað,
og i vatnið sig óðara setur,
sjá í auðmýkt hann fyrir sér bað.
Hann spurði Pélur, með svipnum
bjarta:
Simon Jónasson, elskarþú mig?
Pélur svarar með auðmjúku hjarta:
þú veislþaö Herra. ég elska þig.
Hanii spurði aftur: Ó. annl þú mér
Pétur?
Aflur hann svarar: Ég elska þig.
Gcet þú lambanna minna ce belur,
þú munt lifa og vegsama mig.
Þetta var allt gefið af Guði í
Heilögum anda. Ég hafði aldrei
ort neitt. En eftir þetta fór ég að
setja saman söngtexta til að
gleðja krakkana, og voru þeir
mjög vinsælir hjá börnunum.
A Kotmúla
Ég hafði umsjón með barna-
heimilinu á Kotmúla í Fljótshlíð
í u.þ.b. fimm ár, og þar átti ég
margar bestu stundir lífs míns.
Ég þakka Jesú fyrir að hafa feng-
ið að leggja hönd á plóginn, og
kærleikur Guðs kom fljótt í ljós í
starfinu. Orð Jesú voru undir-
Frh. á bls. 30