Fróði - 01.02.1912, Blaðsíða 38

FRÓFI
2$0
íianrr a‘5 rannsaka Mutina og' berrR'irm og ákveSa bvað er
sannleikur.
Maðurinn er fcáðnr náttúruöflunnm. Innan þeirra tak'
marka, er bann biö b'kamlsga ©g ansHega alveiái á jör5-
nnni.
Maðurinn getur ekkert flutí með sér úr jarðneska h'finuj
íiema persónuleikann eöa þekkinguna, Sonn þekking er
fullkomnun, sem hefir œvarandi gileíi. Eri ósönn þekking
er þar á móti birði, sem persónuleikinn þarf a5 losa sig vitS>
til þess aS geta fullkömnast.
Betra aS vera h'íil og Sonn þekkingarvera en stór og
ósönn^
MaSurínn hfefir fyrírmind fyrir bluttoka sinní f samlíf?
mannanna, Fj'rirmynd fyrir heilbrigöu þjóðfélags fyrirkomu-
lagi, Og öllum öörum félagsskap manna, smánm og stórum-
Sú fyrirmyr.d er ; hvernig lífsöflin og eindirnar vinna f hon-
bonum sjálfum,
Magnús Jónssön (frá Fjalli) er meðalmaBur á vöxt og
svarar sér vel, glaölegur f viömóíi og retöinn og hefir mynd-
aö sér skoöanir um flest þau mál, er fyrir koma í dag-
legu b'fi, Þj'kir hann víöa heirna, því að hann hefir afla5
sér þeirrar þcíkkingar á málum og hugmyndum, sem hon-
tim hfefir verið mögnlegt, en hefir dómgreind í besta lagi.
\ndi hefir hann af því aö fylgjast meö hugsanastrauin
nútíðarinnar,
Hann er umbótamaSur og ber fyrir brjósti velferð fjöld-
ans andlega og líkamlega, Heima var hann forkólíur í fé-
lagsmálum öllum,
Skóðanir sínar ber hann fram djárílega og eínarðlega,
og snýst huguf hans um málefni enekki menn,
Ber hann það með sér að hann er afkomandi forn-
manna þeirra, sem genga ófeilnir fram fyrir konungana
og sögðu þeim aídráttarlaust, en þó með kurteisi, hvað þeim
bjó í trjósti, hvað sVo sem vi5 lá,
Harð'.ega heíir lífið stundum leikíð hann, en heímiliÖ