Fróði - 01.02.1912, Blaðsíða 40

Fróði - 01.02.1912, Blaðsíða 40
282 FRÓÐI Neyðín og nííttúrnlögmálið spyr ekkert mn það, hvort hitc eður Iretta er manni geðfelt eða ekki, nei, skipunin kveður við Iiörð og ströng: breyttu til eða sji þú fyrir sjálfur. En það þýðir með öðruin orðum: hafðu þig burtu úr heiminum með allri þinní fjölskyldu og gef'ðu öðrum rúm, sem betur kunna að liaga sðr. En nvi skal vikið að aðal efninu, sem er: Hfið í nœringar- efr.unum 0g hvernig líkami mannsins fer að nærast. t>(5 að því hafi lítið verið á Jofti halrlið, þi má telja það með hínum mestu uppgötvunum hinnar 19. aldar, er efnu- og náttúrufræðingar g&tu orðið þess vísari, að næringaiefnin þyrftu nð vera lifandi, sem ættu að byggja upp og halda við líkauni mannsins. Menn mega þó ekki misskilja þetta, því að liér er Att við smángnir fæðunnar, en ekki við dýrið sjdft sem mað- ur hefir til fæðu eða jurtina. Allir líffræðingar vita það sem stundað hafa vefjafræði dýr- anna, að þegar kompan smáögnin, setn dýra likaminn er gerður nf, er hituð, þá sést móta fyrir lífi og hieyfingum í þessum örsmáa kjarna frumlunnar — en verði hitinn mikill og sjóði fruml- an, þá hreyflst hún ekki framar, hún er þá dáin. Þannig tör maður það, að smáagnir dýraiíkamanna geta lifað, þó að dýrið : é dautt og brytjað í sundur. Eins vita allir Iíffræðingar það, að málmar og sölt þnu, sem plöntnrnar draga S sig úr jörðunni og dýrin neyta svo úr plöntu- fæðunni, — þau verða að söltum og málmum aftur, þegar kjöt dýranna er hitað yfir 200 gráður og geta þá ekki samlagast líkama mannsíns. En þó að menn hafi vítaö þetta um f.íma Jiekknrn, þá er setn menn hafl ekkí getið þvf gauin að mikill hluti af Bjúkdóra- uni og kvillnin og atskonar ellilasleíkí siafar eimnítt af því, að mcrin eru að sperrast við að fæða líkama sinn með dauðu dýra- rusti, regluregum hræjuin, éf svö raá að t>rði komast. Þegar inenn uiðu þess vísari, þá fengu margir svo mikíe. óbeít á dýrafæðu. að þeir tóku upp á því að étn allan mat iiráan, sem þeir átu. Aftur voru aðrír svo Inæddír við siná- pöctdur (bakteríurj í fæðvimn, að þeii heimtuðu að bán yrðii »oðin þangað tít siltar baktGríur vseru dauöar, bá kom og h.ve»‘

x

Fróði

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fróði
https://timarit.is/publication/427

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.