Muninn - 01.11.1978, Qupperneq 13

En öll él birtir upp um síöir og daginn eftir var ferð-
in aðeins slitróttir minnispunktar í myrkri hins liðna.
SÓlin var hátt á lofti og ströndin heillaði, gullin og gljá-
andi, en sendin á köflum.
Dagarnir tóku nú að gerast hver öðrum líkir, sólbað,
Aþena, ströndin, bjór, discó og svefn mynduðu óslitna röð
skemmtilegra atvika dag eftir dag. Að ógleymdum þætti hinna
fimm fræknu og dularfullu hillunnar gerðist fátt minnisstætt.
Þegar Siggi óla vaknaði af 30% svefni sínum hlupu H. Indriða-
son & Friends á ströndina. Spurði enginn tíðinda fyrr en
heim var komið. Var þá allt um garð gengið, Böðvar fékk
skammirnar og skuldina en hinir seku skömmina og ánægjuna.
Miðvikudaginn 28/9 var svo farið í siglingu um Eyjahafið.
Allir voru með þó lagt væri af stað snemma. Höfðu margir
haldið sér edrú kvöldið áður og kom það sumum í koll. Um
10.30 stigum við á land á Egínu. Þar var eins og vanalega
boðið upp á fáskrúðugt og túristaþrungiö bæjarlíf með pró-
sentulykt og svo eitthvað smávegis af rústum. Ingó forseti
varö þar fyrir barðinu á riðuveikum asna sem gerði sér
lítið fyrir og skeit á hann. Dýrinu var þó vorkunn því
Ingó gerði sig líklegan til að setjast á bak honum fyrir
lítið gjald. Þá stigu húfubrautryðjendumir þrír fyrsta
skrefið. Skulu þeir einkennast af merki skipstjórans, blárri
húfu. Allar hinar eru hér með lýstar fals og eftirlíkingar
öfundsjúkra. Eftir brottför var svo kallað í hádegisverð.
Reyndist hann dágóður, enda skipaöi þarfasti þjónninn, bjór-
inn, ríkulegan sess í borðhaldinu. Næsti áfangastaður var
Hydra, ein fegursta og athyglisverðasta eyja Grikkja.
Viðkoman var allt of stutt, rétt tími fyrir sundsprett og
bjórsopa. Þegar akkeri voru leyst á nýjan leik var stefn-
an tekin aftur á Aþenu. Flestir hreiðruðu um sig á dekk-
inu, en aörir t.d. björgunarsveitin (Fritz, Gunni, Jóhann
og Ingvar), stóðu eina pligt í björgunarbátnum lýtalaust.
I.K. hóf stjórnun fjöldasöngs sem hlaut dræmar undirtektir.
Gamli togarasjómaðurinn skreið í koju, enda frívakt og lang-
þráður svefn framundan. Ekkert gerðist á leiðinni til Póros
og enn minna er þangað var komiö. Andaði því margur léttar
þegar hlunna húnninn öslaði á ný öldur hins bláa Miðjarðar-
hafs x dumbrauðu sólarlaginu. Við heimkomuna var farið
beint x búsið, ógleymanleg ferð var að baki og nýr dagur
framundan. Þann dag var stúkufrömuðurinn rekinn út úr aka-
demíunni fyrir dæmafátt skaup með kenningar Aristótelesar
og Platóns. Ölvaðir menn klifu þrítugan hamarinn á Akró-
pólis tíl þess eins að sofa í Seifshofinu (verður að taka
13