Muninn - 01.11.1994, Blaðsíða 20

Sú eina.
Þú varst þarna úti
en þú varst mér týnd.
✓
Eg hét að leita þín
þar til blóð félli á spor mín.
Gátum við orðið eitt
eða var sundrungin okkar mein?
Neistar þínir flugu út í loftið
smugu í gegnum veggi og læstar dyr.
Myndu neistar þínir fanga mig?
Var tíminn mér hliðhoflur?
-Að eilífu hrópar rödd mín á þig
en hljómur hennar nær aldrei eyrum þínum.
Sönn ást
✓
A meðan dropinn holar steininn.
A meðan andinn býr í fjaflinu.
Svo lengi sem býr ást í mínu hjarta
mun ég elska þig og aðeins þig.
Þótt stjörnur hrapi.
Þótt dagur deyi og nótt riki
hfir ást mín til þín.
Líttu á mig-
ég er þinn að eihfu.
Bjarni Heinrich
Hönd í hönd
hvíslandi leyndarmál,
hlœjandi út af engu,
vitandi þaö
að lífið er framundan.
Vonleysi
Hvítt blaðið starði á mig
líkt og spyrjandi barn.
Eg starði á móti
og gat engu svarað.
Stígurinn
Kris