Heimilisblaðið - 01.05.1932, Blaðsíða 3

XXI. ár.
Reykjavík, maí 1I>32.
5. blað.
»Tígra-Sahib«
Eftir Robert Barton
Frægð getur átt merkilegar orsakir.
Margur maður sækist eftir frægð, einni
eða annari, en getur orðið af henni, þeg-
ar minst varir, því að vonir bregðast.
Aftur verða aðrir frægir á svipstundu, þó
að þeir hafi ekkert til þess unnið og- sæk-
ist ekki hið minsta eftir því.
Um það get ég talað af eigin reynd,
því að ég er einn af þessum slembi-lukku-
mönnum. En þótt ég skeytti ekkert um þá
frægð, þegar hún kom yfir mig, þá get
ég nú, orðinn eldri og vitrari, metið mik-
ils það heiðursnafn, sem Indverjar í sveita-
þorpi gáfu mér og kölluðu mig: Tígra-
Sairib (Sahib herra, drotnari).
Fg hafði dvalið þriggja ára tíma á Ind-
landi og var altekinn af heimþrá. Mér
fanst Indland vera sá staður í heimi, þar
sem ég sízt vildi dvelja. Mér leiddist lofts-
lagið, leiddist landsfólkið, leiddist yfir-
leitt, hvað alt var þar mörgum öldum á
eftir tímanum. Mér leiddist alt. Pað var
aðeins eitt, sem hélt mér uppi, að ég færð-
ist með hverjum degi nær því marki, að
ég mætti hverfa burt þaðan og heimleiðis.
Ég átti að vera þar 5 ár, en 3 voru liðin,
og það var einmitt um þær mundir, sem
frægðin kom yfir mig eins og þjófur á
nóttu.
Pað kom sjaldan fyrir, að villidýr gerðu
okkur fælingar, þessum fáu Norðurlanda-
búum, sem þarna áttum heima. En ein-
mitt um þessar mundir tók áræðið og
blóðþyrst tígrisdýr að herja þorpið. Pað
kom því nær á hverju kveldi, er dimt var