Heimilisblaðið - 01.05.1932, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
69
Yorið or komið.
Vorsólin sendir hlýju geislana sína niðúr
jai’ðarinnar. Alt líf á jörðinni vaknar
vetrardvalanum. Fósturjörðin okkar —
^ftlda landið — varpar af sér líkblæjum
^trarins og íklæðist græna sumarskrúð-
a,1um sínum. Komu vorsins hefir einn
llagyrðingur þessa lands lýst á þessa leið:
»Sér vetrárhjúpi fleygir frft
foldin-ísa kæra;
grænar hlíðar glóir á
og glitrar döggin skæra.
Fug'lar þjóta um loft og lá,
af lífsins fegurð gladdir.
Hlustið til, nú heyra mft
hér hljóma gleðiraddir.«
Hér er lýst yndisleik vorsins. Enn einu
S|»ni hefir góður Guð gefið okkur vor og
sUmar. Upprisuhátíðin mikla í ríki nátt-
UaUnnar er byrjuð.
En hvernig er umhorfs í hjörtum vor-
Unt. Er þar vor? Fær sól hins andlega
'leinis að lýsa þar upp .og verma? Verður
Vetrarku)di úlfúðar og haturs að víkja
l.yrir ylgeislum kærleika og samúðar?
Et'áðnar ís tortryggninnar, svo sundur-
yndið hverfi? Er nold\ur von um vor og
^Uniar í íslenzku þjóðlífi?
Ættú nú þeir leiðtogar þjóðarinnar, sem
Lkuleg og daglega veita eiturelfum hat-
Ui's, tortryggni og siðleysis út um bygðir
undsins, að sjá að sér og breyta alveg um
stefnu og starfsaðferðir. Veita fyrst og
rernst inn í sín eigin hjörtu andlegum
vorgróðri, sanngirni og samúðar, þar sem
lett]aatið og kristilegar hugsjónir skapa
Samstarf og bróðurlegan skilning, þó að
mtthvað beri á milli og skoðanir séu ólíkar
' l'rosum þjóðfélagsmálúm.
t þjóðlífi voru sjást enn fá vormerki.
^ar er mikið af kali og drepi. Sú sól er
sem rekið gætr á flótta hinn ægilega
Vetur úr þjóðlífi voru. En sú sól fær ekki
^ldnið og vermt hjörtu hinna blindu leið-
J-°8'a, svo lengi sem þeir hrópa: »Burt með
'ristindóminn!« — því kristindómurinn er
*<>lm — lífgjafi hins andlega vors í þjóð-^.
llfi voru. J. H. N
Ellen Key.
Ilugðnæmafa flestu öðru er það, að virða
fyrir sér lífsstarf og æfiferil manna þeirra
og kvenna, sem helgað hafa þá kærleiks-
ríkum og fögrum hugsjónum. Að láta huga
sinn dvelja við þær persónur og verk
þeirra, er líkast því að teiga þyrstur tár-
hreint uppsprettuvatn.
Ellen Key var skozk í föðurætt. Ætt-
feður hennar, sem báru McKey nafnið,
fluttust til Svíþjóðar í lok þrjátíu ára
stríðsins og hafa komið mjög við sögu
lósturlands síns á flestum starfsviðum
þess. En konur þeirra voru innlendar, vel
gefnar og ágætar konur, voru sumar
þeirra af aðals- og konunga ættum, og
liefir ættstofn sá verið fagur og þrótt-
mikill og fjölskrúðugur. Eitt er það, sem
auðkent hefir McKey ætt þessa í Svíþjóð,
og það er ákveðið og uppihaldslaust stríð
fyrir frelsishugsjónum í andlegum og ver-
aldlegum málum, og ber líf þjóðarinnar
merki athafna þeirra að minsta kosti síð-
astliðna sex mannsaldra.
Lengi hélt þessi ætt fornafninu »Mc«,
eftir að hún kom til Svíþjóðar, en svo
fór það einhvérn veginn svo, að það fór
að verða útundan og ættin slepti því með
öllu eftir 150 ár, eða þar um biþ
Foreldrar Ellen Key voru samhentir í
stjórnmálunum. Hann upphafsmaður að
bændahreyfingu, sem þó mishepnaðist og
sem hann lagði nálega allar eigur sínar í
til að hrinda í framkvæmd.
Faðir Ellen Key og kona hans voru ein-
huga og samhent í baráttunni fyrir bætt-
um kjörum bændalýðsins í Svíþjóð. Hin
unga og efnilega dóttir þeirra, Ellen, lagði
1 íka hönd sína á þann plóg, eins fljótt
og kraftar leyfðu. frá byrjun var hún föð-
ur sínum einkar samrýmd, og gjörðist rit-
ari hans undir eins og aldurinn leyfði. En
þegar vonii- og fyrirætlanir .föður hennar
misfórust og þar með mest af eigum hans,
varð Ellen að fara að sjá sjálfri sér far-
boröa.