Heimilisblaðið - 01.05.1939, Side 14

86
HEIMILISBLAÐIÐ
lögðu atórfé í fjárhirzluna, en ekkjan gaf
aleigu sína. Andleg auðæfi verða eigi met-
in til fjár; en það hjarta, sem gefur Guði
allt, er dýrmætt í augum Guðs.
Á cðrum stað (Mark. 14) bendir Drott-
inn. Jesús öllum hinum síðari kynslcðum á
konuna-, sem smurði liann — Maríu í Bet-
aníu. Fram undan honum lá Getsemane og
Golgata. Hann varð þess vís í a,nda, að
skuggarnir voru farnir að dragast saman
yfir höfði honum. En það, sem þessi kona
gerði, veitti honum óumræðilega huggun
og endurnæringu. Hún gat ekki fylgt, hon-
um inn í dauðans dimma dal; það gat eng-
inn; þá götu varð hann að ganga aleinn;
en hún fylgdi honum eins og' að dyrum
dauðans: hún smurði líkama hans til
greftrunar fyrir fram og lét með þvi í
ljós 'hluttekningu sína. Þetta verk henn-
ar var óumræðilega dýrmætt í augum
Drottins, og hann sá fyrir því, að þaöskyldi
aldrei gleymast.
A. sama hátt; metur Drottinn það hjarta-
lag, sem kennir til hans vegna, er honum
er útskúfað af heiminum. Þegar hann kem-
ur aftur í dýrð sinni, þá mun hann leiða
athygli komandi kynslóða að þeim, sem
sýna honum trúnað nú á tímum. Hver
myndi eigi vilja æskja sér slíkrar sæmd-
ar? Ö, að hún gæti orðið hlutskifti vort
á degi dýrðarinnar!
B. J.
»Þetta er nú mín aðferð«.
Nokkrir ungir menn komu inn <i matsöluiius
og keyptu eplaskífur til að' borða. Þegar peir
voru búnir með þær, báðu þeir um pönnukökur.
Matseljan kvaðst ekki hafa þær til, en geta út-
búið þær mjög fljótlega. Að litlum tíma liðnum
kom hún með pönnukökur og bað mennina að
gera svo vel. Þeir hcfðu orð á þvi, að þeim þæfri
h,ún hafa verið fljót að búa þær til. En hun
svaraði: »Ég skal nú segja ykkur, hvernig ég fer
að því, að búa til pönnukökur á svipstundu. Jig
tek eplaskífur og læt þær fara einu sinni i gegn-
um »taurulluna.« mina og út koma prýðilegai
pönnukökur. Þetta er nú mín aðferð!«
Bæn til vorsins.
Komið er vor, sem kœti sanna vekur
kærasta gjöf, sem allan burtu hrekur
veturinn þann, er margt í fjötra fœrir,
frjóvgandi mætti sérlivað endurnærir.
Maí hinn fyrsti mirmir oss á þetta.
Maí vitt öllum byrðar þeirra létta.
Bróðurnum Júní býr hanyi flest í haginn,
birlan hún eykst og stöðugt lengir daginn
Blessaða vor með birtu gróðurvona;
blessaðu iðju landsins dœtra og sona.
Veittu þeim styrk að starfa í þínum anda
stórliuga og djörf — með orku sinna handa.
Guðlega vor, með gróðurangan sœta;
gefðu þeim friðI, er raunasárin grœta,
birtu cg daggir — blómi veiku og smáu,
bjartsýni og yl í húsin köldu og lágu■
Himneska vor. er hörpu lífsins stillir,
hjörtun með dýpstu gleðitónum fylllr;
gef þíi oss maíregn á réttum degi,
rósir að spretti hjá sem flestra vcgi.
Sólbjarta vor, með sumaryl í barmi
sumarið þegar wm þig vefur armi;
gróandans dísrr grœnum möttli klæðast,
glitperlur Ijóss í daggarskrúði fæðast.
Heila-gi Guð, sem hnossin þessi sendir;
heimsbómum þú með komu vorsins bendii;
þau skulu vaxa — vorsins lögum hlýða
vizkunnar aldin hug sinn láita skrýða.
Lálja Björnsdóttir, Þingeyri.
í þorpi einu var veggjalús orðin landplága.
Yfirvc.ldin sendu því húseigendum leiðbeiningai
um, hvernig þeir ættu að útrýma þeim. Einn hús-
eigandinn svaraði með þessu bréfi: »Ég hefi lesið
leiðbeiningarnar yfir upph,áU fyrir veggjaiúa-
unum og þær sprungu allar undir eins af hlátii/.