Heimilisblaðið - 01.01.1950, Blaðsíða 9

6
7
n r Don Carlos í Argentínu,
því spánska var aSaltungumál-
ið þar.
Á hinni stóru bújörð okkar
var sífelldur gestagangur, því
foreldrar mínir voru mjög
gestrisnir, og mjög ríkir, ^ins
og ég hef þegar sagt.
Ég var mjög ung, aðeins sex-
tán ára, þegar Felix kom til
okkar. Hann var þá nítján ára,
en þar eð foreldrar hans 'voru
ekki efnaðir ög heima fyrir var
stór bamahópur, varð Felix að
fara út í heiminn og vinna fyr-
ir sér strax þegar hann var orð-'
inn nógu gamall til þess, því
hann var elztur systkinanna.
Hann kom til okkar, til að leita
sér atvinnu, þar sem hann hafði
heyrt sagt frá hinum mörgu
og miklu tækifæram, sem
mönnum byðust í Argentínu, og
hinu frjálsa og ævintýralega
lífi ungra manna þar í þá daga.
Faðir minn tók honum vin-
gjarnlega, því Felix var kátur
og aðhaðandi æskumaður, og
har eð pabbi þurfti einmitt á
hjáln að lialda um þessar
mundir, hauð hann Felix að
dveiiast hjá okkur.
Þar eð Felix var af góðu fólki
kominn, enda þótt hann væri
fátækur, bjó hann }ijá okkur,
og okkur fór brátt að þykja
svo vænt um hann, að farið
var að líta á hann sem einn
af fiölskyldunni.
Hvenær honum og mér varð
það í fyrsta skipti ljóst, að við
— að við unnum livort öðra,
get ég ekki sagt þér, en eftir
því sem tímar liSu fram viss-
um við bæSi, aS okkur þótti
svo vænt livoni um annaS, aS
við niundum tilhevra hvort
öðru alla ævina.
Og þegar liann hafði verið
eitt ár lijá okkur, vorum við
levnilega trúlofuð.
Felix vildi strax biðja for-
eldra mína um samþykki þeirra
á trúlofun okkar, en ég var
hrædd um, að pabbi mundi
verða reiður og senda Felix
hurtu, svo að ég bað hann að
láta dragast að tala um það.
Ég veit, að pahba þótti mjög
vænt uni mig, en hann gat ekki
með nokkru móti sætt sig við
aðrar skoðanir en þær, sem
hann hafði sjálfur, og hann
var oft hræðilega harðlyndur,
ef einhver reyndi að tefla fram
vilja sínum gegn vilja lians.
Hann var mjög metnaðargjarn
livað mig snerti, og taldi, að
þar sem ég væri dóttir voldug-
asta mánns Argentínu, ætti ég
að fá göfugt gjaforð, þegar þar
að kæmi. Það hafði ég oft og
mörgum sinnum lievrl hann
segja.
Auðvilað sagði ég Felix aldr-
ei frá þessu, því liann hefði
aldrei getað skilið, að liann
væri ekki eins göfugt manns-
efni og liver annar, og hann
var líka af gamalli og góðri
ælt kominn, þar sem aftur á
móti pabbi, eins og ég hef þeg-
ar sagt þér, hafði unnið sig
áfram frá því að vera fátæk-
u r unglingur, en því liafði liann
augsýnilega gleymt, þegar liér
var komið sögu, því þá hirti
hann ekki um annað en pen-
iuga og völd.
Jæja, tíminn leið, og átján
ára afmælisdagurinn minn
nálgaðist. Við Felix höfðnm nú
verið trúlofuð í eitt ár, og við
unnumst hugástum, en allt til
þessa liafði okkur tekizt að
dylja pabba levndarmáls okk-
HEIMILISBLAP1*1 *ElMILI S B L AÐIÐ
fannst lífið ,e
bh'ð-
ar, og mer
dans á rósum.
Mamina, sem var koiia
lynd og kærleiksrík, liafðx
laust sterkan grun um, hver" r
h«"
vaf"'
málum væri komið, þvx
leit öðru hvoru til mín
spyrjandi augnaráði, en ' ^
hóf aldrei máls á því, þ"r
hún bar einnig mikla virð1**1
fyrir pabba, og hún vissl
að hann mundi aldrei gefa s
þvkki sitt til ráðahagsins-
Það átti að halda nl*
iiif'
P
vel-
aa1'
slu
afmælisdaginn
„lin"' ‘"’ftað
i argt fallegt við mig, sem vel
.ðl getað komið alls konar
1 *Ulu í koll mér, ef hjarta
hefði ekki verið gagntekið
,ástinni á Felix.
s , er sárnaði, að sjá rauna-
Pinn á Felix, er ég dansaði
eftir anna3 vi3 Don Perez,
víi g3^1 i'nfði sagt, svo að ekki
um villzt, að hann ósk-
íOi J. ’
leg ^ ^88’ kæmi vingjarn-
i a fi'am við hann, þar sem
"aiiii .
, v®ri nú í fyrsta skipti
tllr okkar, og ég þorði ekki
en hlýða pabba.
r e 11 hafi pabbi lialdið, að
staklega liafði verið' boðiði ' ^ ^ "a:ti orðið ástfangin af Don
og meðal þeirra gesta, seH' ‘
sef
maður, sem pabbi hafði k)"1
.veni11
þá fyrir skömmu. Ha»n
Don Perez, og pabbi var o'
hrifimi af honum. ^
Hann. er ákaflega
"i^' lle^ur honum skjátlazt.
] 'nr mér ómögulegt, í fyrsta
llv*’ að ég unni Felix,
[)“ 1 eðru lagi af því, að Don
iiu.i.i, t . , |k r<5z v’ar næstum því helm-
íilH’ ">Ri el 1 • . 1 •
andi, sagði liann við i»0’ x | 6 ’úri en ég, hann var nefni-
i
dag nokkurn, er þau vor’
, , . • ku""
tala iim þennan nyja **
".'l llrjátín og fimm úra.
"le
ngja. ()g það sem jneir" ;t |illr
1 . pe"' '"ar
estir
gestanna gistu hjá
um nóttina, og þegar
l( '°ni lagðir af stað dag-
, jh e*l*r, kallaði pabbi á mig
Or ’Ul r |
1 ’ skrifslofu sína.
O'' ('k' er l’reykintx af þer,
ltl’' sagði hánn. Don Perez
liann virðist velta sér
ingum.
Síðan hélt hann áfran’,
... Jjýö'l
leit um leið á mig nieo I
ingarmikhi augnaráði: - j
svo er jjetta allra laglega j L.llljeg hrifinn af jjér. Hann
:,k ^
maður, og J)að er víst ei’*
því, sem smátelpnr meta ’"
ils!
Þetta var allt saman "lisec'|,1(
legt að heyra, en — þ"*^
mér bara að öllu leyti .
komandi! Ég elskaði FelÞ
Ur keðið mig leyfis að mega
hingað oftar, og mig
ar, að það merki, að liami
L -1 eiga eftir að biðja um
0*i(l l - . ,
^ . P*na. Þess vegna vil ég
a l*®r það strax, að hann
‘r 8ail*þykki mitt til Jjess ráða-
°»*ia
Su**ia
l>u*ni
^ ^ lll^ V , , 1
hugsaði ekki um neinn . ' P»*r eð ég veit ekki um
en hann.
;»>n,
8em ég vildi heldur vita
■ - ----- | (jjjj ^ o
En þegar Don Perez ^ gifta en hann.
veizluna til okkar um kv’ö * er hrá — nú var sú stund
var
JUUU 111 UJVIVUl UJli j£ ,
auðséð, að hami le’* 11j,ai ,111’ "ð ég yrði
brátt hýra auga — slíkt ^
ur ung stúlka strax voi
ver"
Paljij/’ au eg yrG1 að 8egja
r, a "f ást mimii á Felix.
j.j k gerði það og bætti }>ví
Hann dansaði aðeins við | ’ a»Í við hefðum verið levni-
y %’a
allt kvöldið, og liann
trúlofnð í heilt ár.
Gunnar Dal
G 1 e r
Milli Ijóss og lita
liggur þrístrent gler.
Guóir lifa í Ijósi,
í litum vér.
A8 rökkurströndum r a u ð u m
mig rak um bleikan mar.
Berjast þeir um brauöið,
sem byggja þar.
U m vísdóms g ul ar grundir
gulls ég leitaö hef:
Ef að þú vilt eignast
aleiguna gef.
Me<5 söngva- og söguþjóóum
ég sat vi8 gr œnan fjörð
og dreymdi alla drauma,
sem mann dreymir hér á jörft.
Eg barst frá úthafsöldum
upp á b l á an sand.
Frá stríðs og stormaheimi
ég steig á land.
Milli Ijóss og lita
liggur þrístrent gler.
Guftir lifa í Ijósi,
í litum vér.
Pabbi varð miður sín af reiði.
— Þú hefur ekki hugmvnd
um, hvað ást er, Chita, sagði
hann. Þú ert barn, og ég harð-
banna þér að nefna þessa
lieimskulegu æskuást á nafn
framar.
— Elsku pabbi minn, hætti
ég á að segja, hvernig dettur
þér í hug að tala við mig um