Heimilisblaðið - 01.07.1952, Blaðsíða 10

118
HEIMILISBLAÐIÐ
André Maurois
IRENE
'C’G er svo fegin því að geta
farið út með þér í kvöld,
sagði hún. Þetta hefur verið
erfið vika. Mikið að gera og
margvísleg vonbrigði . . . En
nú ert þú hjá mér, og þá
hugsa ég ekki lengur um allt
hitt . . . Heyrðu, það er verið
að sýna dásamlega mynd . . .
— Þú skalt ekki halda,
sagði hann ólundarlega, að þú
getir dregið mig með þér x
bíó í kvöld.
— Það var leiðinlegt, sagði
hún. Og ég sem var búin að
hlakka svo mikið til að horfa
á þessa mynd með þér . . .
En það gerir ekkert til. Ég
veit af nýjum skemmtistað
við Montparnasse, með dá-
samlegum dansfélögum frá
Martinique . . .
— Nei. sagði hann með
áherzlu. Ég vil ekki hlusta á
neina negramúsík, Irene. Ég
hef þegar fengið nóg af henni.
— Hvað viltu þá gera?
spurði hún.
— Það veiztu, sagði hann.
Borða miðdegisverð á ein-
hverjum rólegum stað, rabba
saman, fara heim til þín,
teygja úr sér á sófanum og
láta sig dreyma . . .
— Einmitt það! Nei! sagði
hún. Ne-hei! Þú ert meiri sér-
gæðingur en þú hefur leyfi
til að vera, vinur sæll. Þú ert
undrandi á svipinn? Það er
af því, að enginn hefur nokk-
um tíma sagt þér sannleik-
ann. Enginn! Þú ert því van-
ur, að konurnar líti á óskir
þínar sem lög. Þú ert eins
konar nýtízku soldán. Kon-
urnar í kvennabúri þinu eru
óteljandi og það á sér hvergi
takmörk. En kvennabúr er
það samt . . . Konurnar eru
ambáttir þínar. Og eiginkona
þín mesta ambáttin. Ef þig
langar til að sökkva þér nið-
ur í drauma þína, þá eiga þær
að sitja kyrrar og horfa á
þig, meðan þig dreymir. Ef
þig langar til að dansa, þá
eiga þær einnig að dansa. Ef
þú hefur skrifað fjórar línur,
þá eiga þær að hlusta á þig
lesa þær upp. Ef þú vilt láta
skemmta þér, þá eiga þær að
leika hlutverk Scheherazade.
Nei, vinur minn góður, það
segi ég enn og aftur. Það skal
að minnsta kosti vera til ein
kona í heiminum, sem ekki
sættir sig við duttlunga þína.
Hún þagnaði og bætti við
í mýkri tón:
— Það var leiðinlegt, Bern-
ANDRÉ MAUROIS
hét réttu nafni Emile Herzog og
fæddist í Normandi í Frakklandi
1885. Hann naut háskólamenntun-
ar, og er heimsfrœgur or'óinn fyrir
œvisögur sínar, skáldsögur og rtt■
geröir. Bókin um Shelley >'ar
fyrsta œvisaga hans, og kom hún
út 1923. Áöur höfSu komiS út eft‘r
hann ritgerSasöfn, er állu rót sína
aS rekja til þátttöku hans í fyrrl
heimsstyrjöldinni viS hliS Breta.
Einnig ritaSi hann œvisögur Disra■
elis, Byrons og Chateaubriands.
Verk Maurois eru mjög fáguS, >’»
hann þykir oftast hliSra sér hja
aS taka djúptœk vandamál og erfiS
og flókin viSfangsefni til nieS■
ferSar. Kona hans vann sleitulaust
aS því, aS hann yrSi kjörinn félagi
í Frönsku akademíuna, og varS
þaS aS veruleika áriS 1938. I verk•
um sínum er hann talsmaSur vin■
áttu og einlœgrar bjartsýni.
v__________________________——^
ard. Ég sem hlakkaði svo mik'
ið til að hitta þig. 'Ég hélt,
að þú mundir hjálpa mér til
að gleyma áhyggjum mínum-
Og svo kemur þú og hugsar
aðeins um sjálfan þig • • *
Farðu nú . . . Og komdu aft'
ur, þegar þú hefur lært a<5
taka tillit til annarra . • •
j^ERNARD lá andvaka all®
nóttina, niðursokkinn 1
dapurleg heilabrot. Irene hafð1
á réttu að standa. Hann var
viðurstyggilegur. Hann sveik
ekki aðeins og vanrækti Alice’
sem var þýð, trygglynd °%
auðmjúk; hann var meira að
segja ótrúr án þess að bera
nokkra teljandi ást í brjósti
til neinnar annarrar. Hvers
vegna var hann fæddur
svona? Hvers vegna bar hanfl
í brjósti þessa þrá til að sigr'
ast á og ráða yfir? Hvernií
stóð á þessu getuleysi til a<5
,,taka tillit til annarra •
Hann renndi huganum V^lX
- N/