Heimilisblaðið - 01.07.1952, Blaðsíða 15

Heimilisblaðið
123
framan í sígarettuna sína og
sParkaði í leðurfóðrið á dívan-
eins og honum væri ekki
rótt. Svo er ungfrú Hayden,
skjólstæðingur frænda míns,
sem bjó í húsinu hjá honum.
Hún er kyrrlát stúlka —
hneigð fyrir tónlist — dóttir
einhvers, sem var svo óhepp-
*nn að vera vinur hans. Ég
Sleymdi að geta þess, að hún
varð líka fyrir þessu innsiglis-
krings- og tíu dollara-spaugi. Ég
vildi, að ég hefði orðið fyrir
bví. Þá hefði ég getað fengið
^nér tvær flöskur af brut, gefið
bjóninum hringinn í þjórfé og
l°snað þannig við þetta allt
saman. Vertu nú ekki merki-
Hgur eða móðgandi, Bryson
Sarnli — segðu mér, hvað mað-
Ur getur gert við þúsund doll-
ara.
Bryson gamli fægði gleraug-
nn sín og brosti. Og Gillian
Vlssi, að þegar Bryson gamli
^rosti, hafði hann í hyggju að
Sanga lengra í móðgunum en
nokkru sinni fyrr.
— Þúsund dollarar, sagði
^arm, geta verið mikils eða
•ítils virði. Maður gæti keypt
Ser ánægjulegt heimili fyrir
ká og gert grín að Rockefeller.
^nnar gæti sent konuna sína
i'il Suðurlanda fyrir þá og
^Ísrgað lífi hennar. Fyrir þús-
und dollara mætti kaupa ný-
líl]ólk handa hundrað ung-
körnum yfir júní, júlí og ágúst-
n^ánuð og bjarga lífi fimmtíu
ai þeim. Þú gætir reitt þig á
i'álftima dægradvöl fyrir þá
VlÖ fjárhættuspil í einhverju
skotheldu listasöfnunum.
F
Vrir þá mætti mennta ein-
r
OVern metnaðargjarnan pilt.
^Hér er sagt að ósvikið málverk
eftir Corot hafi verið tryggt
fyrir þá upphæð í uppboðsher-
berginu í gær. Þú gætir flutt til
einhverrar borgar í New Hamp-
shire og lifað þar virðingar-
verðu lífi í tvö ár fyrir þá. Þú
gætir tekið Madison Square
Garden á leigu í eitt kvöld fyr-
ir þá og haldið þar fyrirlestur
fyrir áheyrendum þínum, ef
þú skyldi fá einhverja, um þá
óvissu atvinnu að vera vænt-
anlegur erfingi.
— Fólki kynni að falla vél
við þig, Bryson gamli, sagði
Gillian, næstum því ósnort-
inn, ef þú værir ekki með
þessar siðaprédikanir. Ég bað
þig að segja mér, hvað ég
gæti gert við þúsund dollara.
— Þú? sagði Bryson og rak
upn hlátur. Hvað er þetta,
Bobby Gillian, það er ekki um
nema eina rökrétta ráðagerð
fyrir þig að ræða. Þú getur
keypt demantshálsmen handa
ungfrú Lottu Lauriere fyrir
peningana, hypjað þig síðan
til Idaho og plágað einhvern
húgarð með nærveru þinni.
Ég mundi ráðleggja þér að
velia fjárbú, því að ég hef
sérlegt ógeð á kindum.
— Þakka þér fyrir, sagði
Gillian og stóð upp. Mér datt
í hug, að mér mundi vera
óhætt að reiða mig á þig, Bry-
son gamli. Þú hefur hitt á
beztu ráðagerðina. Mig lang-
aði til að losna við pening-
ana alla í einu, af því að ég
verð að leggia fram greinar-
gerð fyrir því, hvernig ég hef
evtt beim, og ég hef and-
styggð á að þurfa að færa
margar færslur.
Gillian hringdi í bíl og sagði
við ökumanninn:
— Leiksviðsinngöngudyrn-
ar á Columbine leikhúsinu.
Ungfrú Lotta Lauriere var
að rétta náttúrunni hjálpar-
hönd með púðurkvasta, næst-
um því reiðubúin til þess, er
kallað yrði á hana inn á svið-
ið til síðdegissýningarinnar,
þar sem áhorfendafjöldinn
beið hennar, er þerná hennar
nefndi nafn Gillians.
— Hleypið honum inn,
sagði ungfrú Lauriere. Núnú,
hvað er þér á höndum,
Bobby? Ég verð að fara inn
eftir tvær mínútur.
— Reyndu að sperra hægra
eyrað svolítið, sagði Gillian,
eins og honum líkaði ekki
alls kostar vel undirtektirnar.
Þetta er betra. Ég verð ekki
tvær mínútur að ljúka erind-
inu. Hvað segirðu um ein-
hvern lítinn hlut sem líkist
hálsmeni ? Ég hef efni á
hverju því verðmæti, sem
hægt er að segja til um verð
á með þremur núllum og töU
unni einum fyrir framan.
— Alveg eins og þú vilt,
góði, sönglaði ungfrú Lauri-
ere. Réttið mér hægri handar
hanzkann, Adams. Heyrðu,
Bobby, sástu hálsfestina, sem
Della Stacey hafði hérna um
kvöldið? Hún kostaði tvö þús-
und og tvö hundruð dollara
hjá Tiffany. En, auðvitað —
færið þér lindann lítið eitt til
hægri, Adams.
— Ungfrú Lauriere í fyrstu
sýningu! hrópaði vikapiltur-
inn fyrir utan.
Gillian gekk út þangað, sem
bíllinn hans beið.
— Hvað munduð þér gera við
þúsund dollara, ef þér ættuð
þá? spurði hann bílstjórann.