Heimilisblaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 22

mér blasti ógnþrungin sjón. Fyrir fótum
mér gein ægilegt gímald, mikið ummáls og
hringlaga. Raunverulega var þetta afar
mikil gjá og sá hvergi í botn, því hið neðra
hvarf allt í eymirju. Glóði þar þó í hræði-
legar ófreskjur, ótrúlega grimmdarlegar
og stórar. Virtust þær vera í mannsmynd,
en sáust ógreinilega. Gat ég greint þarna
þrjá slíka óvætti. Dauðaþögn ríkti í þessu
djúpi og svo máttug ógn, að hún hafði lam-
andi áhrif á mig, svo að ég varð sem lé-
magna. — Út frá þessu vaknaði ég.
Og nú veit ég það að helvíti er raunveru-
lega til einhvers staðar í tilverunni. En
Tómasareðlið var svo ríkt í mér. að ég
trúði því ekki fyrr en ég sá það sjálfur.
FRÁ MYRKRI TIL LJOSS.
SÚ VAR byrjun þessa draums, að ég þótt-
ist staddur í einhverju furðulegu húsi, sem
raunverulega var þó engu húsi líkt. Þar
inni var á einum stað mikill gígur, barma-
fullur af myrkri og geigvænlegur á að líta.
Yfir gíg þennan lá örmjó brú, og fannst
mér, að hana yrði ég að ganga, og var það
hrollvekjnadi tilhugsun. Svo var brú þessi
mjó, að hún var beinlínis hættuleg yfir-
ferðar, en hver sá, sem féll út af henni,
hlaut að steypast ofan í myrkrið — og
;glatast.
Ekki man ég gjörla, hvernig mér gekk
að komast þessa leið, en einhvern veginn
komst ég þarna yfir. Samt voru erfiðleik-
ar mínir ekki búnir þar með, því að nú
tóku að sækja að mér vondar verur, sem
leituðust við, að koma mér út í myrkrið.
Ég varðist ásóknum þeirra eftir mætti og
um síðir tókst mér að komast út úr þessu
hræðilega húsi. En eigi að síður héldu
hinar vondu verur áfram að ofsækja mig.
— Komu þá til mín tvær konur, sem þótt-
ust vilja hjálpa mér. En ég hafði þegar frá
byrjun andúð á þessum konum og grun-
aði, að einnig þær væru vondar verur, sem
hefðu tekið á sig þetta gervi í þeim til-
gangi, að blekkja mig og lokka mig út 1
myrkrið.
Tók ég nú að þylja einhverjar bænir mér
til fróunar, og nefndi í því sambandi Jesús-
142
nafn. Og þá kom mér ráð í hug. Ég hu£sa^
i: Ef þessar konur eru raunvei
sem svo:
lega mennskar verur, þá munu Þ®r
geta
sagt Jesús alveg eins og ég, en séu Þ .
hins vegar vondar verur í dulargervb
munu þær ekki geta nefnt þetta heia
nafn. Ég sneri mér því að annarri konu
og mælti: „Segðu Jesús“. En hún Þafe•
„Getur þú ekki sagt Jesús?“, sagði ég- ^
hún þagði sem áður. Vissi ég þá, að g1
ur minn var réttur, og hratt henni fra ,
Breittust þá báðar konurnar samstun 1
verstu flögð og sóttu að mér. Jafnfia ^
drifu að fleiri vondar verur og sá eg>
ég myndi ekki geta varizt ofsóknum þe
til lengdar. Hrópaði ég þá í
„Englar himnanna, hjálpið þið mér
ir mér þá sem himnarnir opnist og ' ...oj
um op þetta streymdi svo mikill tJ ^
af skínandi fögrum verum, að eig1 '
tölu á komið. Og þegar hinar vondu ve ,
urðu þess varar, lögðu þær á flótta og ‘’
vissi, að mér var borgið. — Við það va
aði ég’ , ænar-
Þessi draumur sýnir áhrifamátt bæ
innar á mjög áþreifanlegan hátt. —- *
ur lagði jafnan ríka áherzlu á gildi of'
innar í öllum sínum kenningum. SJ
baðst hann fyrir oft og mörgum ®iniaiCp
Hversu miklu fremur munum við Þa> s^giI1
ugir menn, þarfnast þeirrar blessunai>
bænin veitir.
örvæntiufi11
niðat
HVÍTU OG SVÖRTU DÚKARNlK-
* £><r vat
Það er upphaf þessa draums, ao eg
að eltast við eitthvert farartæki, sel11 , v;
fannst helzt vera bifreið, en var þó a g
leyti frábrugðið bifreiðum, að það 6111
leið áfram án þess að koma við jer
Þótti mér, að ævidagar mínir yrðu P'
mun færri sem ég næði fyrr í þetta ta ^
tæki, en eigi að síður lagði ég á Þa . ;
kapp. í fyrstu tókst mér ekki að holT1 ^ ;
veg fyrir farartækið og hvarf það 0g
það skipti, en kom þó brátt í ljós a*_1^8Ur
nam þá staðar örskammt frá mér. ^
nokkur, sem ég bar eigi kennsl á, ste
þessari kynlegu bifreið og gekk ti
Hann sagði, að ég væri ekki nægHe^a
HEIMILlSBhA®1