Heimilisblaðið - 01.12.1960, Side 29

hvi
;ersdagsleikann: jafnt hið náttúrlega,
mannlega sem hið eilífa, undanþegið
hið
hverfulieika augnabliksins og tímans. Það
avunnst á einum 37 æviárum, þetta, sem
®klíi dofnar eða afmáist, heldur varir öld
írain af öld. v
Tilvera okkar sjálfra virðist vera svo
0111 og fátækleg í samanburði við þessa
aUðlegð. En sá loginn, sem bjartast
rennur, kulnar skjótt. Það er mál
anna. Mozart, Schiller, Schubert og
JÖldi annarra afreksmanna virðist bera
vitni. Var því þannig varið um þá, af
J!1 aS þeir væru undantekningar, hinir
au útvöldu? Eða kunnu aðrar kynslóðir
etur en 0^kar kynsióð að njóta dýptar
1 sins, í staðinn fyrir lengdar þess og
leiddar, að sökkva sér af innileika niður
hvern dag, í stað þess að vera aðeins til?
i 10 höfum svo ríka tilhneigingu til að
eilna önn dagsins og hraða nútímans um
ullkomleika okkar og þann öldudal, sem
ls sköpun okkar er nú stödd í. En lifðu
eUn nokkuð kyrrlátara lífi í þá daga?
^ efur mannlífið ekki alltaf verið stöðug
^uuátta, barátta fyrir tilverunni, fyrir
joinum, fyrir frelsinu, fyrir trúnni, bar-
^a gegn gjúkdómum, ránskap, mann-
, aPum, gegn öfund og lygi, gegn nátt-
se0llni, gegn sjálfu sér? Og þó varð til
' 111 dæmi Sixtínska Madonnan, myndin,
da^i ^gnst III- keypti á Ítalíu fyrir 60.000
sitt,’
land
«1 þess að krýna með henni listasafn
uuyndin, sem komst alla leið til Rúss-
á 1945 og var skilað aftur 1955. Og
Uj,61 er aá boðskapur, sem þessi mynd flyt-
> Madonnan með Sixtúsi páfa og heil-
Un^ ^arhöru“, myndin, sem lifði af hörm-
vif rsíðari heimsstyrjaldarinnar eins og
> Pótt á annan hátt væri?
^Ttu þig við hið jarðneska, því að
forWt Sem það er gott eða illt, er það allt
eiijf^^^ieikanum háð. Aðeins einn er
ur Ur> °g hjá honum er varanleiki, frið-
jg °& hamingja, gleði, rósemi og fullkom-
kaff lmlyndi- Þetta er svar meistarans
]6e., ae^s við spurningu okkar um varan-
®hdi listarinnar.
í rigningunum hafa máðst af nöfnin á vegvisin-
um, og maðurinn veit ekki hvaða leið hann á að
fara. Hver getur vísað honum á réttu ieiðina?
Rétta leiðin liggur frá hægri vegvísinum. Á leið-
inni verður maður að fara einu sinni til vinstri, en
athugið vel að taka rétta beygju til vinstri. Maður
fer yfir allar þvergötur.
•gi.inqnu;uu5f — uuiuu5[ f-3 ‘s>ianqu[Snj —• [Snj
-n;.n!ui;5[ r_j ‘gisnquusuaiq — miuæq 3o urauuq ;o ‘gq
-snqupunq —- uuunpunq gp ‘uuissmpuujs —■ uuijjujs
93 ‘uuclmpíq — uSn[j/Cq gq ‘gisnquujqp — ujnp <;u
^uuiiaq jCp jJ3Aq u jbajj :luunjuSupuCui u usnuq
El]VtlLlSBLAÐIÐ
249