Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Blaðsíða 15

að kenningum jafnaðarmanna og gekk að lokum í ílokk
með þeim, en þetta var ekki álillegt um þær mundir, þvi
flokkurinn var fáliðaður og hataður og fyrirlitinn af öll-
um þorra manna. Hún hafði áður, meðan hún harðisl á
móti kenningum kirkjunnar, fengið að kenna á hatri og
óvild, og nú fekk hún það ekki siður. En mikið skal til
mikils vinna. Henni hlæddi í augum að sjá eymdarkjör fá-
tæklinganna í þessari miklu Babylon vestrænnar siðmenn-
ingar og siðspillingar, og hugsaði um það eitt, hvernig hún
fengi hjálpað, hvernig lnin l'engi léll þjáningarnar og bætt
úr bölinu. Hún starfaði árum saman í léleguslu fátækra-
hverfum horgarinnar og fórnaði öllu lil liknar hágstöddum,
þreki sínu, gáfum, næturhvild og mannorði, því það lagði
luin í sölurnar, þegar hún fór að leila ráða við fólksfjölg-
uninni og komst að þeirri niðurstöðu, að einasti vegurinn
lil að bæta úr eymdarhöli fátældinganna væri sá, að þeir
takmörkuðu sjálfkrafa mannfjölgunina. Þetla var af flestum
talin siðspillandi kenning, og sjálf taldi hún það hið mesta
óyndisúrræði, en þóttist ekki sjá önnur haldkvæm ráð, þó
að hún reyndar kæmist á aðra skoðun seinna. En þegar
hún fór að halda þessu fram, kastaði tólfunum, og má geta
nærri, hvílíkt ódæði það þótti i þessu siðavendninnar landi,
að gáfuð og mentuð kona af heztu ættum skyldi gerast flyt-
jandi slíkrar skoðunar. Fór svo, að þau Bradlaugh voru
lögsótt fyrir þetta, en þau vörðu hæði mál sitt fyrir
dómstólunum með frábærum dugnaði og voru að lokum
sýknuð. Þelta var þó einhver mesta þrekraunin, sem Annie
Besant rataði í um dagana, því lnin ávann sér eigi að eins
hatur og lítilsvirðingu um slundarsakir, heldur leiddi það
og til þess, að hún var svifl umráðum yfir dóttur sinni, er
hún ann hugástum. En hún lét saml eigi hugfallast, heldur
15