Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Blaðsíða 13

liennar hefir göfgast og siðferðisþrek hennar vaxið við
hverja þraut, eins og gullið skírist i cldinum. Ilún er af
ensku og írsku bergi brotin, enda er hún að mörgu leyli
undarlegt sambland af frosti og funa. Hún var þegar í æsku
mjög viðkvæm i lund og málti ekkert aumt sjá, en jafn-
framt afarþrálát og föst fyrir, ef því var að skifta, og ágerð-
ist það með aldrinum og andstreyminu. Andstreymi liennar
bófst með bjónabandinu. Nýkomin al' barnsaldri giflist hún
hálfnauðug enskum prcsti, sem var benni svo gjörólíkur í
flcstum greinum, sem frckast málti verða. Þau áttu eigi
skap saman, enda varð hjónaband þeirra ófarsælt og slóð
eigi nema nokkur ár. Jafnframt þessu átti bún í binu
megnasta sálarstríði. Hún var mjög trúhneigð að eðlisfari
og clskaði Krist og kenningar bans um fram alla bluli, en
þegar hér var komið, vöknuðu efasemdirnar. Hún þjáðist^
sjálf og sá þjáningarnar umbverfis sig á alla vegu, og við
það raskaðist trúargrundvöllur bennar, trúin á æðri stjórn
og handleiðslu, á kærleika og réttlæti. Pessar cfasemdir fekk
bún eigi sefað með algengum röksemdum, eða bandað frá
sér, eins og mörgum er lílt, beldur sóltu þær á bana faslar
og fastar, þar til lnin var að þvi komin að örvænta. IJað
var alvik eilt, sem aftraði þvi, að hún fyrirfæri sér, og þótt-
ist bún síðar skilja, að æðri völd böfðu tekið þar i streng-
inn. En sálarstriðinu linti cigi við þelta. Hún var ekki í
rónni fyr en bún bafði rannsakað ritningarnar lil blitar, því
bún vildi komasl að fastri niðurstöðu, bvað sem það kosl-
aði, og niðurstaðan varð sú, að trúarsetningarnar og kirkju-
kenningarnar brundu niður bver af annari, og endaði með
algerðu trúleysi. ()g jafnskjólt og lnin komst að þessari
niðurstöðu, kvað bún upp úr með skoðanir sinar og bélt
þeim afdráttarlaust fram í ræðu og riti, og það allóvægilega
13