Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 18

mundi bera það úr býtum, sem mörgum þykir balrinu
verra, — en það er hlátur og spé. ÁUi hún að bjóða öllu
byrginn og snúast á móti efnishyggjunni, þeirri lifsskoðun,
sem hún liafði sjálf áll svo mikinn þált i að ryðja braut, —
snúast á móti vinum sínum, sem liöfðu fylgt henni og stutl
hana í stríðinu og starfinu, — á móti Bradlaugh, sem hún
virti og mal manna mest, en sem bún mátti eiga vist að
væri allra manna andvígastur þessari nýju skoöun? Bar-
áttan var þung en skammvinn, og niðurstaðan varð auð-
vitað sú, sem gera mátli ráð fyrir bjá svo kjarkmilli og
hreinskilinni manneskju. Mún kaus að fylgja sannfæringu
sinni hvað sem í lniíi væri.
Yinir hennar urðu sem þrumu loslnir, urðu bæði hryggir
og reiðir og kölluðu bana liðhlaupa. Hún lók sér það auð-
vilað nærri, en vék þó hvergi frá skoðun sinni. Hún gerði
opinberlega grcin fyrir, af hverjum ástæðum lnin liefði
horfið frá binum fyrri skoðunum sínum og aðhylst guð-
spekina, og lauk máli sinu á þessa leið: »— — — Það
befir verið þungbært fyrir mig að verða að kannast við, að
efnishyggjustefnan, scm eg vænti mér svo mikils af, liefir
brugðist mér þegar á reyndi, og það því fremur, sem þclla
liefir vakið ógeð bjá suinum nánustu vinum minum. En alt
um það gel eg ckki keypt mér frið með því að segja ósatt.
Óslöðvandi innri livöt þröngvar mér til að láta sannleikann
í ljósi, eins og hann kemur mér fyrir sjónir, livort sem eg
ber lof eða last úr býtum. I’essa trygð við sannleikshvöt
mína verð eg að varðveita ófiekkaða, |)ó að það verði lil
þess, að bin dýrmælustu vináttubönd bresti. Það getur verið
að hún leiði mig afvega, — eg verð saml sem áður að
fylgja hcnni. Hún kann að svil'ta mig ást og vinfengi allra,
það vcrður að hal'a það; þó að sannleikurinn ljósti mig,
18