Heimir - 01.11.1908, Blaðsíða 5

HEIMIR
101
ósannur og óframkvgemanlegur: Að staðfesta henrar við trúar-
iærdómana er bundinn vissrm tin abiluni, svo að staðhæfiing
hennar, að hún sé ein og óumbreytanleg, er einnig ósönn; Að
hún hefir jaínan verið lifandi vottur afturhaldsseminnar og bar-
ist gegn framförum og tilbreytingum, og að hún á enga þá lær-
dóma til í eigu sinni er hún hefir ekki um eitthvert skeið æfi
sinnar fordæmt og hafnaö, eða fullyrt að væri komnir frá Satan.
A fyrstu dögurn kristninnar átti ekkert slíkt sér stað sern
sanieiginlegar skoðanir á öllum meginatriðum trúarinnar, enda
gat það tæpast verið. Meðan Jesú lifði, og lærisveina hópurinn
var ótvístraður, sveigðu allir til fyrir skoðunum hans, en strax
og hann var dáinn byrjar meiningamunur. Einhver fyrsta
deilan um trúaratriði byrjar með þrætunni í Antíokk, rnilli Pét-
urs og Páls, æðstu postulanna, út af lögmálinu hvort þeim er
snerust .bæri ekki að umskerast, uppfylla lögmálið og gjörast á
vissann hátt Gyöingar. Pétur hélt því fram. Það var eðlilegt.
Kristur hafði sjálfur sagt að hann væri ekki korninn til að af-
taka lögmálið og spámennina heldur til að fulikomna það, og
kristnin í fyrstu var aöeins skoðuð sem deild af gyðingdóminum
En Páll varð æfur við. Grikkir og Rómverjar höfðu ekki í há-
vegum Gyðingaþjóðina í þá daga, og það gat orðið sú töf er
hefði dugað, til þess kristnin hefði alls ekki útbreiðst, ef þeir
hefði allir átt að gjörast Gyðingar. Hvert happ og sundrung
leiddist af þessari deilu má lesa í bréfi Páls til Galatamanna, og
er orðalag Páls þar ekki sem liprast. Hann úthúðar Pétri fyrir
hræsni, og segir hann sé vítaverður, segist hafa fundið að við
hann upp í opin augun, og ákallar „anathema" og bölvun yfir
alla hans frammistöðu. Páll er fyrsti „Nonconformist"
kristninnar, gegn allra fyrstu kristninni, er þeir Pétur og
Jacob kendu, því hjá þeim er kristnin umbóta hreyfing innan
gyðingdómsins, er hvorki byggði fyrirheit sín né staðhæfingu
kenninga sinna á persónu Jesú, heldur útvalningu guðs á Gyð-
ingaþjóðinni og þeim lærdómum er hann hafði henni gefið. Líf
og upprisa Jesú var í þeirra hugskoti aðeins sönnun á að hann
hafði flutt sannan boðskap, en allar líkur eru til að þeir hafi
skoðað hann aðeins sem spámann og tilvonandi umboðsmann