Heimir - 01.11.1908, Blaðsíða 21

HEI MIR
117
Einn steinn myndar ekki fjallið.
J)EIR menn og konur, er lijá sér flnna starfslöngun til há-
leitra og nauösynlegra verka, eru þeir, er fengiö hafa
kölluri, köllun til víötækara lífs en viölialdi sinnar
eigin tilveru.
Oteljandi niargir af þeim, er finna til köllunar hjá
sér, vinna sín verk í kyrþey og veröa aldrei kunnir.
Nöfn þeirra týnast og gleymast. En árangurinn af starfi þeirra
týnist ekki, en lifir og rís upp í breyttum aldarhætti, göfugri
hugsunarhætti, farsælla mannfélagi. Þeir erviða ekki til einskis.
Án þeirra gifturíku verka og trúmennsku, yiöi stórvirkin aldrei
framin.
Þeir, sem unnið hafa stórvirkin, leyst úr stór vandamálum
heimsins, lifa í sögu og á tungu manna, um aldur og æfi. En
hin stórdásainlegu verk þeirra hvíla þó á hinu, að það hafa
þúsundir þúsunda leyst af hendi köllunarverk sitt í hinurn smærri
efnum, með trúmennsku og heiöri.
Hinir ágætustu mannanna sona, er rísa eins og klettur upp
úr hafinu, er menn sjá hátt gnæfandi yfir alt og alla, ofan allar
aldaraöir, er engin breyting eða framlíðandi stund megnar að
óskýra fyrir augsýn kynslóðanna, er koma og fara um þúsundir
ára, eru öldufaldurinn, efsta gnípa fjallsins. Steinarnir mörgu,
er mynda fjalliö, eru mennirnir.er lokiö hafa dagsverki sínu eins
og drengir góðir.
Það er því satt, að enginn maður getur risið upp til hinnar
allra hæstu hæðar mannlegs ágætis, meöal nokkurrar þjóöar,
nema rneginþorri þjóðarinnar sé hugsjón sinni og köllun trúr.
Einn steinn myndar ekki fjallið!
Það er dómurinn, er sagan kveður upp yfir þjóöunum á
þeim tímabiluin, er ekki vottar fyrir aö nokkurt stórinenni hafi
lifaö, aö þjóöin, sem heild, hafi veriö ótrú sinni æöstu köllun,
réttlæti og drengska]i.