Heimir - 01.11.1908, Blaðsíða 22

HEIMIR
i r 8
Einn steinn inyndar ekki fjalliö, og þaö kennir oss líka, aö'
langi oss til aö sjá vora öld og samtíö auögast af dæinum göfgis.
og mikilleika, þá fæst þaö aðeins meö því, aö „hver eftir mætti
vinna reynir sitt" — hjálpi ti) a& hlaöa fjalliö. Og sundrung
og drarnby hroki og eigingirni, hlaöa aldrei þaö fjall. Meöan
úr því á aö hlaöa veröur þjóöin jafnan andlega smá. Finnist
oss fátt um vora eigin tíma, dagar vorir daufir og leiötogar vor-
ir smáir og fátt um stóra menn, er skuldin ekki meira þeirra
en vor.
Einn steinn rnyndar ekkí fjallið, og þaö þarf aö leggja
raeira en eitt eða tvö' eöa þrjú sandkorn undir þann stein, ef
hann á að rísa hátt upp og veröa veganierki um langa tíð.
Þaö er almenn ímyndun margra söguritara að Jesú frá
Nazareth hafi stofnsett kyrkjuna á jöröunni, aö Marteinn Luth-
er hafi endurbætt siöinn, og kunnum vér aö nefna þau tvö nöfn
þá höfuíD ver alla sögu andlegu hreyfinganna ofan til þessæ
dags á vorum tíu fingrum. Ekkert er stærri misskilningur era
það. Þótt Jesú einn heföi lifað, heföi engin kyrkja orðið tih
Þótt Marteinn Luther festi upp ágreinings atriöi sín, á kyrkju-
huröina í Wittenberg, heföi engin siöaskifti komist á. I hvoru
tveggja tilfellinu heföi ekki eins manns æfi enzt til þeirra hluta.
Jesú lét lífið á krossinum, þar. meö var öllu lokiö er hann gat
gjört. Ef ekki heföi komið maður á eptir honum, með víö-
tækari þekkingu, víðtækara starfssviöi, — postulinn Páll, — er
bætti lífi sínu og æfidegi við hans, hefði hreyfing .Nazareans aö-
eins oröið bóla, er skjótt hefði hjaðnað á hinu ókyrra yfirborði
inannlegra umbrota á þeirri tíð.
Sama má segja um Luther. Á undan honum voru margir
gengnir, er vakið höfðu þá hugsun meðal manna, að verjast
skoðana ófrelsi kyrkjunnar, og létu lífið í þeirri baráttu. Og
ekkert heföi oröiö úr þeirri hreyfingu heföi ekki fleiri hendur
hjálpað jafnframt, og ef ekki hefði á eftir honum komiö sá, er
innsiglaði mannréttinda og trúfrelsis kröfu siöaskifta manna
með blóði sínu; — konungurinn Gustaf Adolf II.