Heimir - 01.11.1908, Blaðsíða 14

i ro
HEIMIR
Öörtirn hefir tnáske gengið til friösemi, óbeit á deilum, hlýðnir
undirgefni, vingan, vinsælda leitun, hól, hégcmadýrð, algjört
kæruleysi, þekkingarleysi á málavöxtum, leti, vinátta viö memr
vesöld og heimfýsi." Það er sumt af þessu furðu nýlegt og'
næstum eins og það þekki sig á þessari öld. En hafi þetta alt
ráðið innblæstri Nikeu trúarjátningarinnar, er ekki að furða þó*
hún hafi' enxt vel og verið heilög í kristninni.
Á þessu þingi var þannig burtkastað kenningu Aríusar er
þó mátti rekja ofan tii hreyfingarinnar í Jerúsalem, er postular-
nir sjálfir bófu,en heinispekilegar skoöanir,er næststóðu Grísk-
Kómversku trúnni viðteknar sem þær einu réttu. Þó stóð ekki
þar við nema nokkur ár. Sex árum síöar (331) er þessu öllu
breytt og samþykktir Nikeu þingsins, er að lögum urðu úr gildi
numdar, útlægu byskuparnir heimkallaðir, en Athanasíus, og
þeir er freklegast sóttu nrálin móti Aríusi, sendir í útlegð ári5
335. Á árunum upp til 357 eru átta þing haldin, ekki almenn
að vísu en ná þó yrir alla kyrkjuna að öllu sanrantöldu, og á
þeirn 8 eru fordmædar senr vanheilagar, allar gjöröir þess næstæ
þings á undan, unz að hringferðin er farin, og búið er að for-
dætna allar þær kenningar, er kyrkjan hefir fyr eða síðar kallað
„réttar" eða „orþodoxar", og er þá Niken samþykktin aftur
leidd í lög 381, af þinginu í Miklagarði, er nefnt var hið annað
Almenna þing Kristninnar,
Tilgangur Constantínusar mistókst, og hann sagðist þó
hafa fengið vitran árið 312, vestur á Vallandi, að taka trú og
síðan guðlega opinberun um, að stefna saman þingi 325, til að
S'ameina alla kristnina undir eina játningu, ein lög, og tryggja
sér ríkið. Það var tilraun að koma á „conformity", samlögun
með öllum mönnum er aldrei hefir verið hægt. Öll kristnin
gat aldrei orðið á eitt mál sátt. Hún hafði aldrei á einu nráli
verið og verður aldrei. En nreiri hlutinn, af því honum var
fengið aflið í hendur, gat nefnt sig orþodox og kúgað fleiri, er
ekki voru sömu meiningar og þeir, til þess að taka upp við sína
skoðun, og það gjörði hann. Og það gjörði kyrkjan og keisara-
dæmið ofan allar aldirnar, eins og yður er öllunr kunnugt, með
allskonar bannfæringum, píslarfærum og vélabrögðunr. En