Heimir - 01.11.1908, Blaðsíða 17

HEIMIR
r 13
sem þeir komast því.þess nærkoniast þeir því aö lifa lífsins lög-
máli, lögmáli guös, er alstaöar er sjáanlegt. En í raunstarfi
öllu bætir hver annan upp, með þeim afburðum, eiginlegleikum
og gildi, er hver einstaklingur hefir til að bera fram yfir annan.
Það er utn að gjöra aö hver einstaklingur sé sem fullkomnust
vera, tilveru eining, út af fyrir sig. ,Conforinity" tilverunnar
er „conformity" einstaklingsins til hinnar mestu fullkomnunar,
er honum er tnöguleg. En þaö „conformity" krefur frelsis og
frjálsra handa. Innan trúar, siðar, eða stjórnarfarslegrar orþo-
doxíu, þar sem ekki er gjört ráö fyrir mismunandi þroska
manna, er slíkt ótnögulegt. Meö játningu fyrir augum, er eng-
inn má yfirstíga á sinni andlegu framfarabraut, og sem gilda á
um aldur og æfi, er slíkt ómögulegt. Meö því aö forðast alla
tilbreytni, og beygja ekki af braut feðranna í neinu, er slíkt
ómögulegt. Hugur og skynjun mannsins veröur að vera frjáls
að leita út á viö, rannsaka, hafna og velja. Þaö verður aö vera
algjört einstaklings frelsi.
Ymsir óttast þaö, að það leiði til algjörrar glötunár, hver
verði þá upp á móti öðrum og alt hið sameiginlega með mönn-
um hverfi. A því er engin hætta, eftir er ætíð eitt er allir eiga
sammerkt, er enginn fær viðskilið, en þaö er mannlegt eðli.
Það er það einingarband á hugsun og stefnu, er nægja mun um
allan tíma. Látum menn fara djai'ft, látum hvern stefna sfna
leið, er raunar mun aldrei korna til, þeir eru allir útbúnir í byrj-
un meö líkum áhöldurn til rannsókna, og þeir eru allir hreyföir
og sveigðir eftir sömu tilfinningum er býr þeirn í brjósti. Þó
leiöirnar skiftist um stund sveigja þær saman að síðustu. Ast,
von, lotning, lífsþrá, meðaumkun, vinátta, eru sterkari tengzl
en nokkur lagastafur. Og innri siðferðis meðvitundin, er leiðir
alla, er henni hlýða, heila í höfn, færir oss þá einingu og sam-
lögun, er kyrkjan hefir enn ekki getað áorkað.
Það h'efir verið fundið trúarsamfélagi voru til, að það væri
„nonconformiskt". Sú áklögun hófst á Englandi mjög snemma
á siöabótinni. Sú ákæra barst sunnan úr Miö-Evrópu, frá Pól-
landi, Transylvaníu og víðar. Eingyðis mennirnir hafna trúar-
formálum kyrkjunnar almennu, sem bindandi fyrir menn. Það