Heimir - 01.02.1910, Blaðsíða 11

H E I M I R
131
kærleiksríkan guð í öllum heimi, og í ööru lagi boði sínu: vertu
öðrum hjálplegur. Það er nú þegar koinið í Ijós í hinum frjálsu
löndum heimsins, að sundurleitar kyrkjustofnanir geta veriö
samtaka í góöum verkum til að auka velferð mannanna. Við-
hald spítala, ókeypis Jyfjabúða og líknarstofnana af fólki, sem
tilheyrir allskonar trúflokkum, sameining allra kyrkna til að
halda uppi fátækrahjálp í stórbæjunum, viðgangur “kristilegs
félags ungra manna ” og margar aðrar tilraunir til að mynda
satnbönd af skyldum kyrkjum til nytsamara framkvæmda, sanna
allar gagnsemi víðtækrar samvinnu í góðum verkum. Enn-
fremur getur hin nýja trú ekki myndað nokkurra stétt, kyrkju-
legan embættislýð eða þröngsýnan flokk grundvallaðan á helgi-
siðuin. A þessum grundvelli er ekki óskynsamlegt aö hugsa
sér aö nýja trúin muni reynast sameinandi kraftur og mikill
styrkur fyrir lýðstjórn.
Hvort hún muni reynast eins áhrifamikil í því að aftra
mönnuin frá að gera rangt og hvetja þá til að gera hið rétta, og
hin viðteknu trúarbrögð hafa veriö, er spurning, sem reynzlan
ein getur skorið úr. Með tilliti til þess hafa hvorki hótanir né
loforð hinna eldri trúarbragöa reynst tnjög vel í mannfélaginu
yfirleitt. Hræðslan viö helvíti heflr ekki veriö fullnægjandi til aö
aftra mönnum frá aö gera rangt, og himnaríki hefir ekki ennþá
veriö lýst svo aö það hafi haft mikið aðdráttarafl fyrir menn og
konur yfirleitt. Bæði eru vissulega óhugsanleg. Miklir gáfu-
menn, eins og Dante og Swedenborg, hafa framleitt aðeins
fjarstæðulegar og ótrúlegar myndir af hvorum staðnum. Nútíö-
ar maðurinn mundi ekki finna aö hann heföi verulega tapað
nokkurri hvöt til góös, eða til að foröast ílt, þó himininn brynni
og helvíti slökknaöi. Hinar • vanalegu kristnu hugmyndir um
himnaríki og helvíti hafa ekki meiri áhrif á mentað fólk nú á
dögum en Olympus og Hades. Sál nútímans krefst hvata eöa
handleiöslu, sem hefir gildi nú þegar á þessari jörö. Nýja trúin
byggir á verulegri reynzlu manna og kvenna, og mannfélagsins í
heild sinni. Hvatirnar, sem hún reiöir sig á hafa verið, og eru,
starfandi í lífi ótal margra manna; og hennar blessunarríku hug-
sjónir og vonir eru betur grundvallaöar en þær sem í hinum