Kirkjuritið - 01.12.1936, Qupperneq 5

Kirkjuritið.
Jólaprédikun.
395
ekki að mörgu leyli undarlegt og æfintýri líkast að hugsa
um þessa stærstu fagnaðarhátíð mannanna? Fyrir meira
en 19 öldum fæðist lítið barn lijá afskektri þjóð í fjar-
lægri heimsálfu liina fyrstu jólanótt. Hann fæðist í fjár-
húsi, og liálmbeður er vaggan hans, af því að mennirnir
úthýstu honum strax, áður en hann fæddist. Og þegar
hann óx upp, og' hóf starf sitt fyrir mennina, þá var
hann misskilinn, tortrygður og' smánaður, og að lokum
ofsóttur og deyddur eins og illræðismaður, og menn
skóku höfuð sín og formæltu nafni hans í dauðanum.
En nú, nú ber hann það nafn, sem liverju nafni er
æðra. Nú lúta lionum miljónir í lotningu og tilheiðslu.
Nú eru jólin — afmælið hans — dýrðlegasta fagnaðar-
hátíð veraldarinnar. Nú hljómar lofgjörð hans um allar
álfur, menn tigna hann og' tilbiðja. Menn elska hann og
þakka honum. Menn nefna hann frelsara sinn og drotl-
in. Hvað veldur þessari afskaplegu breytingu? Ilvað lief-
ir Jesús — jólabarnið — gjört fyrir oss mennina, að
slíkur Ijómi skuli leika um hann og stafa frá honum um
aldir? Svörin við slíkum spurningum eru harla ólík og
furðu margvísleg, og liafa ávall verið það. Og einmitt
það, livað svörin eru ólík, sýnir oss máske allra skýrast
yfirhurði frelsarans yfir alla menn. Hann hefir orðið svo
að segja öllum alt. Iljá honum hafa mennirnir fundið
huggun í þyngstu raunum, hugrekki í þrengingum, styrk
í freistingum, þrótl i hörmum. Þar liafa þeir fundið
hjartsýni og' vonir, þrek og trú, fyrirgefning og kærleika.
Og eftir því livaða strengi Kristur liefir dýpst snortið í
hverri sál, eftir því fara svör einstaklinganna við því, i
hverju hjálpræði hans sé fólgið.
Einn telur dýrmætustu gjöf Jesú vera þá, að hann
hafi kent oss að þekkja Guð sem hinn kærleiksríka föð-
ur, sem vér öll megum treysta skilyrðislaust. Aðrir telja
upprisu hans stærstu gjöfina, og með henni vissuna um
ódauðleikann og framhaldslíf sálarinnar eftir líkams-
dauðann. Enn aðrir skoða frelsarann einkum sem liina