Kirkjuritið - 01.02.1939, Blaðsíða 12

Páll Þorleifsson:
Febrúar.
fifi
Fáum sanngjörnustu mönnum mun þó koma til hug-
ar, að þrátt fyrir alt þetta liafi ekki eitthvað unnist á í
menningar og mannúðarátt með bættum skólum og auk-
inni fræðslu. Og engum dettur í lutg, að slíkt myndi holl-
ráð menningarlega séð, að jafna skóla við jörðu og loka
munni kennarans.
Ég þori einnig að fullyrða, að mörgum presti finnist
oft uppskeran smá af starfi sínu og álirifin af boðskap
kristindómsins furðu lítil á hug og lijörtu mannanna.
Þeir menn, sem raunverulega eru i andstöðu við krist-
indóm, grípa jjá gjarnan tækifærið og vilja telja fólki trú
um, að alt starf kirkju og kristni sé helber hégómi, sem
enginn ætti að styrkja.
Enga dul ber að draga á það, að siðleysi kristinna
|)jóða er mikið og grimd geigvænleg. Sakir mikilla og
síendurtekinna yfirsjóna eru hjörtu einstaklinga og
])jóða sem blæðandi und.
En hinu má eigi heldur gleyma, að án kristindómsins
ættu þeir, sem nú ganga í myrkrum, enga von. Og þrá 11
fyrir það þó áhrifanna frá boðun kenningar Ivrists
gæti oft lítið á yfirborðinu, þá lifa áhrifin i djúpi sálar-
innar og geta oft á örskjótri og óvæntri stund blossað
upp.
Hver einasta mannssál, sem eitt sinn liefir hlotið
fræðslu um líf og starf meistarans milda, mun aldrei
að eilífu g'eta gleyml honum.
I Iiinu fræga leikrili Ibsens „Keisara og Galilea“ segif
Júlían Apostata eitthvað á þessa leið: „Þú getur ekki skil'
ið það, þú sem aldrei hefir verið undir áhrifavaldi guð'
mannsins. Það er meira en aðeins kenningin .ein, sem
hann helti yfir heiminn, ])að var óstjórnlegur töfra-
kraftur, sem fylgdi honum, og liann læsli sig frá sál l’*
sálar. Þeir sem eitt sinn liafa komizt i kynni við hann
geta aldrei gleymt honum“.
Svo máttugir töfrar hafa frá öndverðu fylgt persónu
Jesú Krists, að sá sem eitt sinn liefir haft sagnir af hon-