Kirkjuritið - 01.02.1939, Blaðsíða 22

Febrúar.
Guðshugmynd
frumstæðra þjóða.
Hin almennu trúarbragða-vísindi eru ung fræðigrein.
Þau eru búndin ákveðnum skilyrðum, sem ekki hafa verið
fyrir liendi fyr en á vorum timum, þau eru ein yngsta
greinin á meiði hinna svokölluðu „humanistisku“ vísinda,
en þau hafa átt sitl hlómaskeið á siðustu tímum, meir
en nokkuru sinni fyr.
En þótt trúarbragða-vísindin séu tillölulega ný á nál-
inni, þá eiga J)au samt sína sögu. Einnig hér hafa kenn-
.ingar staðið í dag og fallið úr gildi á morgun, sannleikur
dagsins í gær orðið að lygi í dag, o.s.frv. ()g þessi ungu vís-
indi hafa átt því vafasama láni að fagna, að vera tízku-
vísindi, að minsta kosti i flestum löndum, — þó því sé
naumast til að dreifa með ísland, en í nafni þeirra vís-
inda, sem eru tízkuvísindi, er oft ýmislegt, sem ekki á
hald í veruleikanum sjálfum, og þeir ekki allténd spar-
samastir á fullyrðingarnar, sem kveðja sér hljóðs af eigin
náð og köllun.
Á sviði frumstæðra trúarhragða liafa menn lítt komið
sér saman um viðhorf og úrlausnir þeirra vandaxnála,
sem þar liafa vakist upp. Hvergi er torveldara að komast
að óvéfengjanlegum niðurstöðum en einmitt hér. Hugs-
unarlxáttur þeirra þjóða, sem liér ræðir um — en það eru
lxinar svokölluðu frumstæðu þjóðir er, eins og vænta
má, ærið fjarlægur oss vestrænum mönnum, og það er
ótrúlegum erfiðleikum hundið, að fást við rannsóknir á
lífsskoðun þeirra og trú, þannig að það leiði til skilnings,