Kirkjuritið - 01.12.1941, Blaðsíða 12

402
H. J.: Jólahugsanir.
Desember.
alt, sem þú gerir í návist barnsins, setur svip á það og
mótar það? Þau eru sönn, þessi orð hins austurlenzka
þjóðhöfðingja:
Sé vatni lielt á bikar, bolla, skál,
það breytir lögun eftir kringumstæðum.
Á vinatengd við töpum eða græðum,
því til bins betra og verra eftir gæðum
á vali þeirra mótast mannleg sál.
Hver er sá, að bann vilji láta aðra tapa á vináttu við
sig? Hver er sá, sem ekki vill, að saklaust og varnarlaust
barnið græði á því að lcynnast honum?
Fyr en barnið lærir lestur,
les það á síns föður enni
hreina breytni og lielga skyldu
hvernig á að sinna henni.
Þessi orð skáldsins eru sönn og mættu vera okkur til
umhugsunar. En harnið les á fleiri enni en föður síns, og'
þar er sumsstaðar letrað annað en það, sem kennir uni
hreina breytni og helga skyldu.
Og nú halda kristnir menn jól vegna þess, að hið sanna
ljós kom i heiminn. Þar eiga þeir þá jólagjöfina, sem
þeim er dýrmætust og helgust. Þrátt fyrir alt eiga menn-
irnir þó trúna, trúna á ljósið, sem getur lýst upp heim-
inn, ef hann tæki við því — trúna á veginn, sem liggui'
til lífsins. Og þelta er jólafögnuður okkar, að sameinast
í auðmjúkri bæn um það, að mega verða liðsmenn þeirr-
ar starfsemi, sem leiðir til lífsins. Við biðjum ekki um
auðsæld og metorð, en við biðjum um þann blessaða guðs-
frið og þá gleði, sem því er samfara að duga kynslóð
sinni í auðmýkt og kyrþey. Við biðjum um styrk til að
veita hvert öðru hollustu og þjónustu, leidd af anda meist-
arans. Við biðjum um náð til að mega taka við því sanna
ljósi, sem lýsir upp heiminn. Halldór Kristjánsson•