Kirkjuritið - 01.12.1941, Page 24

414
Jón Helgason:
Desember.
Þar fengn f.jandmenn hans ekki slæma átyllu til þess að
ráðast á Jesúm og æsa fólkið gegn honum. í stað þess að
gleðjast yfir miskunnarverkinu, sem hann vann, gera þeir
það að herfilegu hvíldardagsbroti. En því var þessi „van-
helgun livíldardagsins“ þeim sérstaklega nothæft ásökun-
arefni, að einmitt hvíldardagurinn stóð í dulrænu sam-
bandi við lielgustu vonir ísraels. Það var trú manna, að
Guð væri hlátt áfram að híða eftir því, að þjóðin héldi þó
ekki væfi nema einn einasta hvíldardag verulega heilag-
an, til þess að geta látið ríki sitt koma með krafti. Og svo
kemur þessi .Tesús og boðar Guðs ríki sem nálægt, en brýt-
ur sjálfur þetta helgasta hoðorð Guðs! Hann segist vera
sendur af Guði og fyrirlítur hvíldardag Guðs í stað þess
að sýna samband sitt við Guð með verulegri fastheldni
við helgi dagsins! En Jesús lætur það ekki á sig fá. Hann
vissi vel, hve viðkvæmt þetta mál var, að hann stóð hér
gagnvart fólki, er var svo djúpt sokkið niður í lögmáls-
þrælkunina, að það með fjálgleik gat rökrætt aðrar eins
spurningar og þær, hvort leyfilegt væri að eta egg, sem
hæna hefði orpið á hvíldardegi, eða binda borðalykkju á
skó sínum, ef losnað hefði á slíkum degi — og þó hikar
Jesús ekki við að tala til þess hin sígildu orð: „Iivíldardag-
urinn er orðinn til vegna mannsins, en ekki maðurinn
vegna livíldardagsins, fyrir því er maðurinn herra hvíldar-
dagsins“.
Hið annað, og ef til vill langþungvægasta, sem Jesú
var til foráttu fundið af fjandmönnum lians, var þetta:
„Hann umgengst tollheimtumenn og bersynduga og hefir
samneyti við þá“. Vér eigum nú erfitt með að gera oss
fulla hugmynd um, hve mikla gremju og hve mikið
hneyksli Jesús gat vakið með þessu. Hvernig gat liann haít
ánægju af slíkum félagsskap! Og það var því eðlilegra,
að menn hneyksluðust á sliku, sem það var trú manna, að
slíkir menn ættu ekki hvað minsta sök á, að altaf drógst
koma Messíasarríkisins, sem þjóðinni hafði verið gefið fyr'
irheit um! Hvað máttu hinir ströngu lögmálsmenn og guðs-