Kirkjuritið - 01.05.1954, Síða 9

í JESÚ ER SIGUR
199
,,Hjá Jesú frá Nazaret hefir þjóð mín lært að élska og
að deyja.
IV.
Eg veit ekki, hvað okkur mundi ríkast í huga, ef við
®ttum að svara því, hverjir væru augljósastir sigrar Jesú
vieð okkar þjóð. Hvar mótun hans væri skýrust. En ég
Veit ekki nema ég mundi nefna það fyrst, sem þessi þýzki
kirkjumaður nefndi síðast:
Ahrif Krists til kærleika og hjálp til þess að deyja með
djörfung.
Það væri að minnsta kosti blindur maður, er ekki sæi
ftiuninn á samlífi og samhjálp okkar Islendinga í dag, og
Þess, er við sjáum af fornum ritum að var hér fyrir Krists
komu til okkar þjóðar.
Og ekkert hefi ég séð á lífsleið minni, sem dýpra hefir
0rkað á mig, en það, að sjá kristinn íslending deyja.
Eeynslan af samlífinu við Jesú Krist er hin sama í
hinu mikla þjóðlandi, mitt í Evrópu og í okkar litla landi,
fjarri meginstraumunum.
Það er þetta tvennt, sem gildir mest, að lifa í kærleika
°g eiga djörfung í dauðanum. Dibelius biskup segir:
„Jesús hefir leyst mig frá freistingunni að fyrirlíta nokk-
Urn mann — því að Guð fyrirlítur okkur ekki.“
Og: „Jesús hefir fullkomlega leyst mig undan allri
hrseðslu við dauðann. Hví skyldi ég ekki eins vel vilja
deyja undir valdi hans eins og lifa hér og starfa undir
hans valdi? Ég veit ég fer til hans og að hjá honum er
dýrð og friður. Ég þekki þennan frið. Síðan ég átti ekkert
annað lífstakmark en gera vilja hans, þekki ég hann.
ég hlakka til þess að eiga hann um eilífð. Hann hefir
§efið mér heimamanns rétt í tveim heimum. Sé starfinu
l°kið í hinum jarðneska, vill hann opna dyr hins eilífa.“
Einnig við getum sagt um okkar þjóð: Hið bezta, sem
eigum, er komið til hennar fyrir sigurvald Jesú yfir
mu illa. Það, sem að er og þyngst þjakar okkur nú sem
Pjóð, er það, að hann skuli ekki fá að ráða meiru.