Kirkjuritið - 01.04.1955, Síða 20

162
KIRKJURITIÐ
grein fyrir fórnardauða Jesú og hvernig syndugur maður geti
fundið í honum fyrirgefningu fyrir afbrot sín mörg og stór.
Guðsríkið er komið í mikla fjarlægð, og alla ævi sína verða
mennirnir að lifa í þessum heimi umkringdir óteljandi freist-
ingum.
Hvorki Jesús sjálfur né Páll héldu því í raun og veru fram,
að krossdauði Jesú hefði verið nauðsynlegur til að Guð gæti
fyrirgefið syndirnar. í kenningum sínum gengur Jesús út frá
því sem gefnu, að Guð muni af óendanlegri miskunn sinni
fyrirgefa hverjum þeim, er iðrast af einlægni. Það eitt skilyrði
er sett í drottinlegri bæn, að sá, sem biður Guð um fyrirgefn-
ingu, verði á sama hátt að vera reiðubúinn að fyrirgefa þeim,
er misgerir við hann.
Friðþægingargildi það, sem dauði Jesú hefir að hans eigin
hyggju, brýtur á engan hátt í bága við þá frjálsu fyrirgefn-
ingu, sem streymir til mannanna beina leið frá guði miskunn-
semdanna, heldur bætir þar nokkru við. Tilgangur friðþæging-
ardauðans var ekki sá, í huga Jesú, að gera Guði það fært að
fyrirgefa syndugum mönnum. Heldur hafði hann þann tilgang,
að hraða komu ríkisins og frelsa þannig vini sína undan þeim
þrengingum og skelfingum, sem þeir annars hefðu orðið að
líða fyrir syndir sínar, áður en endirinn kæmi, eins og spáð
hafði verið um. Hugmyndin var stórkostleg: Jesús hyggst í
krafti Messíasarköllunar sinnar að brjóta veldi Satans og heims-
vættanna á bak aftur í einu vetfangi með því að deyja fyrir
vini sína og knýja þannig fram endalokin án undanfarandi
þjáninga. Þjáninguna ætlaði hann að taka alla á sig. Það er
þetta, sem hann er að biðja um í Faðirvori: Leið oss ekki í
freistni, heldur frelsa oss frá illu. „Freisting" (peirasmos)
merkir þarna „þunga raun“, og er átt við þrengingar þær, sem
samkvæmt heimslitakenningum síðgyðingdómsins áttu að vera
undanfari Messíasarríkisins. Verða orð og athafnir Jesú með
engu móti skildar að fullu, nema sérstök athygli sé veitt þeirri
miklu áhyggju, er hann bar um þessa hluti.
Það er eins og postularnir hafi aldrei fyllilega skilið, hvað
fyrir Jesú vakti með fórnardauða sínum. Þeir létu sér nægja
þá einföldu skýringu, að með dauða sínum hefði Jesús unnið
þeim til handa fyrirgefningu syndanna, svo að þeir mundu
komast hjá glötun í þeim mikla dómi, er ganga mundi yfir