Kirkjuritið - 01.04.1955, Síða 31

HUGMYNDIN UM GUÐSRÍKIÐ
173
lengi og eyðileggingarmátturinn var takmörkum bundinn, var
hægt að vona, að stýrt yrði hjá gereyðingu. En nú í dag, þegar
þessi máttur er orðinn takmarkalaus, getum vér ekki framar
vafið oss í neinni blekkingu. Vor eina von er sú, að andi Guðs
muni ganga á hólm við anda veraldarinnar og sigra.
Síðasta bænin í Faðirvorinu hefir nú að nýju fengið sína
upprunalegu merkingu fyrir oss, þar sem beðið er um, að vér
megum frelsast frá hinum illu öflum þessa heims. Þessi illu
öfl eru jafnveruleg, þó að þau eigi uppruna sinn í hugum
mannanna sjálfra, eins og meðan því var trúað, að þau stöfuðu
frá andaverum vonzkunnar í himingeimnum. Frumkristnin setti
sína einu von á guðsríkið, er hún vænti þess að heimurinn
færist. Fyrir oss er guðsríkið enn eina hjálpræðið gegn þeirri
yfirvofandi hættu, að mannkyninu verði tortímt með kjarn-
orkusprengjum.
Andinn sýnir oss enn tákn tímanna og merkingu þeirra. Trúin
á guðsríkið gerir til vor mesta kröfu allra trúaratriða kristn-
innar. En kraftaverkin verða fyrst að gerast í vorri eigin sál,
áður en þau gerast í hinum ytra heimi. Af vorum eigin mætti
einum megnum vér aldrei að skapa guðsríki á jörðu. Reynslan
sýnir, að hin guðlausu ríki verða aldrei guðsríki. Þau hrynja.
Guðsríkið verður fyrst að koma í hjörtum vorum. Andi Guðs
getur því aðeins barizt til sigurs í heiminum, að hann hafi
fyrst unnið sigur yfir hugum vorum og hjörtum.
*
Kirkjuleg sýning.
Kirkjumálaráðherra hefir nýlega skipað þriggja manna nefnd
til þess að standa fyrir kirkjulegri sýningu í sambandi við
hátíðahöld sumarið 1956. í nefndinni eru: Kristján Eldjám
Þjóðminjavörður, formaður, séra Guðmundur Sveinsson á
Hvanneyri og Skarphéðinn Jóhannsson húsameistari.