Kirkjuritið - 01.11.1957, Qupperneq 15

PISTLAR
397
Meiri umhugsun og
umræður um andleg
mál.
„Það, sem tapast út á við, verður að vinnast inn á við.“ Þess-
um frægu orðum hefir að vissu leyti verið snúið við í kirkju-
sögu vorri á þessari öld. Þetta er ekki ásökun heldur staðreynd.
Otul barátta og ótrauð leiðsögn kirkjulegra leiðtoga, einkum
biskupanna, hefir leitt til margvíslegra og fjölmargra réttarbóta
og mikilsverðs hagnaðar fyrir kirkjuna. Þess þarf ekki að færa
uein dæmi. Þau eru alls staðar við höndina. Hitt liggur líka
í augum uppi, að mikið tómlæti ríkir um kristilega kenningu
og kirkjulega helgisiði. Á þessari miklu kirkjubyggingaröld get-
um vér ekki varizt að minnast þess, að ef um tvennt er að
velja, þá getur Kristur komist af án kirknanna, en kirkjumar
ekki án Krists. Hér er þörf straumhvarfa. Kristilegur áhugi
safnaðanna þarf að glæðast og almennari þekking á kristnum
dómi og kirkjulegu starfi að fara vaxandi. Því er ekki að leyna,
að almenningur kann ekki aðeins minni skil á kirkjusiðum en
áður, kristileg þekking æskunnar er líka rýrari. En vanþekk-
íng er upphaf kæruleysis, jafnvel óvildar í garð góðra málefna,
°g illgresi kann að gróa í þeirri kirkjugötu, sem hætt er að
fara.
Einhverjir myndu vilja orða það svo, að vér ættum að biðja
Um vakningu. En íslendingar hafa aldrei þekkt neinar almenn-
ar trúvakningar, og eru hálfsmeykir við þau ísabrot. Vita, að
flóðin skemma stundum og sums staðar meira en þau bæta. Ég
befi heldur ekki trú á, að víðkunnasti vakningaprédikari vorra
tuna, Billy Graham, mundi vekja hér mikið líf. En hinar og
þessar hræringar geta ekki sakað, og á ýmissan hátt má glæða
eldinn. Hér er áreiðanlega orðin þörf á almennari umræðum
um margs konar trú og siðgæðismál. Bæði til fróðleiks og hvatn-
ingar. Og þótt menn yrðu eitthvað ósammála, er það ekki hættu-
kgt. Lognið er ekki fyrir öllu.
Eitt í rétta átt væri það, að menn sendu þessu riti bréf um