Kirkjuritið - 01.11.1957, Side 17

PISTLAB
399
Biblían.
Útkoma Biblíunnar að nýju hérlendis er mikið fagnaðarefni,
merkilegur áfangi. Oss hefir verið það til vansæmdar að sækja
þá prentun til annarra. íslenzk kirkja þarf að stofna til mikillar
útgáfustarfsemi í framtíðinni. Auk Heilagrar Ritningar á hún
að gefa út sálmabókina, bamalærdómsbækur, handbækur
sunnudagaskólanna, kristileg fræðirit, kirkjuleg blöð o. s. frv.
En nú er næst að stuðla enn betur að auknum Biblíulestri.
Flestum dylst um of, hve miklir fjársjóðir em geymdir í bók
bókanna. Mér er minnisstæð hrifning tveggja ungra mennta-
manna, er þeir „uppgötvuðu“ Ljóðaljóðin, raunar af tilviljun.
Hve fáir vita ekki, að Jobsbók er einhver stórbrotnasti harm-
leikur, sem til er, og hvergi mun kafað dýpra en þar í hyldýpi
gátunnar um tilgang hörmunganna og hvernig eigi að snúast
við ógæfunni. Ásgeir Magnússon hefir unnið stórvirki með því
að snúa þessari bók í bundið mál og handrit hans er með þeim
snilldarbrag, að það verður senn Ijósprentað.
Hér hafa aðeins tvær bækur verið nefndar, en Biblían er öll
svo einstæð, bæði í bókmenntalegu og trúarlegu tilliti, að hún
ætti ekki aðeins að vera til á hverju heimili, heldur líka lesin
af hverjum landsmanni.
Söngurínn um roða-
steininn.
Það er orðinn mikill söngur, bæði utanlands og innan, enda
mun honum senn linna. Það var Camus en ekki Mykle, sem
fékk Nobelsverðlaunin í ár, svo ekki er a. m. k. sannað, að
þetta sé svo einstætt listaverk, að hvað eina í bókinni megi
verja út frá því sjónarmiði og með tilliti til þess.
Mér virðist rétt að benda á einstök atriði í sambandi við um-
ræðumar um þetta rit.
Það munu vart vera uppi skiptar skoðanir um það hér á ís-